03-02-2018 - Ik ben nu 48 jaar oud en begin me vragen te stellen na het overlijden van beide adoptieouders. Ik herinner me dat op mijn 17e levensjaar tussen neus en lippen even verteld werd dat mijn broer en ik beiden geadopteerd waren. Shock, ongeloof maar voor mijn broer meer als mij eerlijk gezegd. Mijn broer is begonnen met zijn zoektocht naar zijn biologische moeder en heeft haar ook gevonden na een tijdsbestek van een paar maanden, mede dankzij Fiom Eindhoven (destijds waren er nog meerdere regiokantoren).
Natuurlijk was ik blij voor hem! Maar toen begon het bij mij ook te broeien en dacht, laat ik het gewoon proberen en ik zie wel waar het schip strandt. Mijn zoektocht begon bij de Fiom Eindhoven en wat een geweldig ontvangst heb ik daar gekregen! Niet wetende waar ik aan begon, heb ik mijn verhaal gedaan. Ik had niet veel informatie, maar ze wilde haar uiterste best doen om mijn biologische familie te vinden. Ik weet nog dat ik bij een bedrijf werkte en de hele afdeling wist van mijn zoektocht en dat elk moment dat verlossende, danwel spannende, telefoontje kon komen. De vraag was natuurlijk wanneer... Het leek wel een zwangerschap, want 9 maanden later hadden ze mijn biologische moeder gevonden! Blijdschap alom natuurlijk en we hebben elkaar ontmoet onder begeleiding van Fiom.
Jenny: We omhelsden elkaar, maar ik had er totaal geen gevoel bij
Plots staat ze daar, je moeder. Ik wist me eerlijk gezegd geen raad, ze pakte me vast en omhelst me maar ik kan het niet verklaren ik had er totaal geen gevoel bij. Het is niet makkelijk, ik was verstijfd... Als men hier op de site leest over adopties, de mooie adopties en de meer slechtere adopties behoor ik tot de slechtere adopties. Mijn jeugd was allerminst mooi en kleurrijk. Vaak wenste ik dat andere ouders had en niet zo streng. Die wens is uitgekomen als het gaat om andere ouders, of ik er beter van ben geworden? Nee totaal niet. De koude kilte tussen 2 personen die elkanders bloed zijn maar toch totaal geen gevoel hebben voor elkaar. Het is moeilijk uit te leggen. Het vreemde is dat ik nu van plan ben om op zoek te gaan naar de familie van mijn adoptievader. Ik heb ze nooit ontmoet in mijn jeugd of daarna. Ik hoop dat ik dan meer geluk heb en hun mij wel dat warme gevoel geven van mijn adoptievader, want die was heel lief zorgzaam en attent.
Vanwege privacy is de naam in dit verhaal verzonnen