Overgangen

Eerst zonder haar daarin te betrekken, later met hulp van haar therapeuten hebben we haar rustig in het proces mee kunnen nemen. De rust, ruimte en overzichtelijkheid die de nieuwe omgeving met zich meebracht deed haar heel goed. 

Haar school is 10 tot 25 minuten reistijd van huis (auto versus fiets). In de zomervakantie voordat zij startte op school, zijn wij meerdere keren naar haar nieuwe school geweest. Al konden we alleen maar op het schoolplein, op deze manier kon zij wennen aan de weg ernaartoe en de nieuwe omgeving van de school. Sindsdien geeft zij zelf aan het einde van iedere vakantie aan langs haar school te willen. Zij vraagt om te spelen op het schoolplein bij haar school. Wij weten dat dit haar helpt om de overgang soepeler te laten verlopen om na de vakantie weer naar school te gaan. Minder stress, minder spanning, betekent meer rust.  

Er zijn meerdere wegen om naar haar school te gaan. Haar vader rijdt standaard net weer een andere route dan ik, maar dit weet zij ondertussen. Er zijn herkenningspunten waardoor zij precies weet waar we zijn en wanneer we bijna bij school of huis zijn. De eerste weken en maanden reed ik altijd dezelfde route van en naar school. Dit geeft haar herkenning en rust, want de overgang van huis naar school en andersom is al vermoeiend genoeg. Nu weet zij ook de verschillende routes en kan zij soms zelf aangeven welke kant zij op wilt. Alsnog geeft zij negen van de tien keer aan de vertrouwde route te willen rijden. Het grote voordeel van onze omgeving is dat haar school in het buitengebied ligt. We kunnen ver vooruit kijken en zien veel natuur en dieren. Hier geniet zij volop van en dit kan haar afleiden op momenten dat zij te moe en te overprikkeld uit school komt.  

Nu de zomermaanden weer in zicht zijn, probeer ik onze dochter dagelijks met de bakfiets weg te brengen of op te halen. Iets waar zij niet altijd enthousiast over is. Waarschijnlijk (en dat is een aanname!) omdat ze goed weet dat de auto sneller is en zij graag zo snel mogelijk thuis is. Echter weten wij dat juist de tijd nemen voor de overgang van school naar huis of andersom, haar helpt om te schakelen en te ontprikkelen waar nodig. Zo bereid ik haar altijd voor of we met de auto of de bakfiets gaan. Soms met een vraag en soms met een mededeling. Of ik haar laat kiezen of zelf de keuze maak, hangt af van hoe haar pet staat en hoe de dagen zijn. Is zij erg moe, extra gevoelig en heeft zij meer regie nodig? Dan mag zij kiezen. Is ze erg moe en voel ik ruimte bij haar om voor haar de keuze te maken? Dan kies ik. Dit blijft altijd gokken. Hierbij geldt voor mij: ‘ik zeg wat ik doe en doe wat ik zeg’. 

Vooral het ophalen met de bakfiets heeft mijn voorkeur. Haar hoofd zit vaak zo vol van school, dat een ontprikkel moment dan heel welkom is. Naast dat de temperatuur in de middagen wat behaaglijker is, en dus comfortabeler voor haar. De bakfiets hebben wij zo comfortabel mogelijk gemaakt voor haar. Een schapenvachtje op de grond, een kussen in haar rug en een of meerdere knuffels. Ze gaat dan liggen met de knuffel in haar hand en de duim in haar mond. Je ziet haar echt tot rust komen dan.

Hierboven heb ik uitgeschreven hoe de overgang van huis naar school en andersom verloopt, wat onze dochter nodig heeft en hoe wij haar daarbij begeleiden. Zo bereiden wij alle (nieuwe) overgangen voor, hoe groot of klein deze ook zijn. De dagelijkse overgangen gaan nu soepeler en kan voor een buitenstaander soms zelfs ongestructureerd ogen. En toch zit er in die, op het oog ongestructureerde momenten, voor ons structuur en houvast.