Een jaar geleden heb ik een zoon gekregen. Mijn vriend (nu ex dus) wilde er niets van weten en ik stond er alleen voor. Ik kon niet kiezen voor een abortus, omdat ik dat niet durf en bang ben voor de ingreep, voor spijt en narigheid.
Het leven nu met een baby valt me zwaar al hou ik enorm van hem. Deze zwangerschap daar raak ik van in paniek, ik kan het niet aan, nog een baby erbij. Toen ik las over pleegzorg dacht ik: dat zou mij zeker helpen, dan blijf ik de moeder, maar heeft mijn kind toch een stabiele plek om in op te groeien. En wie weet kan ik het dan later wel aan. Ja, dat zou mij echt kunnen helpen.
* In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.
