In april 2015 kwam ik erachter dat ik acht weken zwanger was. Mijn vriend waarmee ik twee jaar een relatie had en al een jaar mee samenwoonde wilde absoluut geen kind. Pas na zijn 30ste wilde hij kinderen. Zelf wilde ik liever ook wat ouder zijn maar we zijn 24, wat scheelt die paar jaar nou? Ik kon niet tot hem doordringen. Hij schoot volledig in paniek en dacht dat zijn leven voorbij zou zijn. Ik was er eigenlijk blij mee maar ik vond het vervelend dat ik niet blij mocht zijn. In plaats daarvan bracht hij me aan het twijfelen.
Iedere keer dat ik dacht aan abortus ging mijn hart tekeer, werd ik onwel en kreeg ik een paniekaanval. Na een week zei mijn vriend dat hij absoluut geen kind wilde. Ik had het uitgemaakt. Ik heb twee weken de tijd genomen om een keuze te maken. Aangezien het nummer van de abortuskliniek intikken al zorgde voor een uur huilen besloot ik met elf weken zwangerschap de verloskundige te bellen. Ik was ontzettend blij en opgelucht!
Katrien: Iedere keer dat ik dacht aan abortus ging mijn hart tekeer, werd ik onwel en kreeg ik een paniekaanval.
Twee weken later ging ik naar mijn vriend toe en zei dat ik niet zonder hem verder wilde. Hij zou erover nadenken en de volgende dag vertelde hij dat hij ervoor wilde gaan met mij. We zijn twee maanden later samen op vakantie gegaan, daar voelde ik de eerste schopjes. Eenmaal thuis gingen we weer samenwonen. Hij keek ernaar uit en hielp me ontzettend veel mee. Bij de laatste loodjes kon ook hij niet wachten om zijn zoon te ontmoeten. Inmiddels is onze zoon twee en een halve maand oud. Wij houden zo immens veel van hem. Ik wist het tijdens de zwangerschap al maar nu kan ik echt zeggen: ik heb de juiste keuze gemaakt.
* In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.
