Wist je dat meer dan 75% van de onbedoelde zwangerschappen ontstaat binnen een vaste relatie? Het beeld heerst dat onbedoelde en ongewenste zwangerschappen vooral voorkomen bij singles, jonge vrouwen die nog geen kinderen hebben. Toch heeft de grootste groep een vaste partner en vaak ook al een gezin. Deze vrouwen staan voor een lastige keuze die ze vaak samen maken met hun partner. Lees hier het verhaal van Linda.
Linda ontdekte per toeval dat ze zwanger was. Haar verhaal begint in 2019, toen ze al twee jaar in een relatie zat met haar huidige partner en onverwacht zwanger werd. Ze heeft polycysteus ovariumsyndroom (PCOS) wat de kans op zwangerschap vrijwel onmogelijk maakt. Ondanks haar aandoening en zorgvuldig gebruik van anticonceptie, ontdekte ze tot haar grote verbazing dat ze zwanger was, zonder enige symptomen. De kans op een tweede zwangerschap leek bijna niet-bestaand. Dus besloten ze er samen toch voor te gaan. Hun dochter is nu drie jaar oud.
Ik was 25 jaar, mijn partner 27 jaar en we hadden al twee jaar lang een stabiele relatie. Het begon als een gewone avond, eentje waarop we plannen hadden om samen de stad in te gaan. Opeens flitste de herinnering aan een gesprek met een vriendin door mijn hoofd. Het ging in ons gesprek over menstruaties. Ik vertelde haar dat ik al minstens drie maanden geen menstruatie had gehad. Vanwege mijn PCOS was dit eigenlijk niet ongewoon. Ze maakte er een grapje over en zei: "Misschien ben je wel zwanger..." Eenmaal thuis bleven haar woorden in mijn hoofd hangen, en ik dacht bij mezelf dat ik voor mijn eigen gemoedsrust een test zou doen, gewoon om zeker te zijn dat er niets aan de hand was. Ik besloot om een zwangerschapstest te doen. Ik pakte een test uit de lade en voerde de test snel uit.
Zijn reactie verraste me
Binnen enkele seconden kleurden de twee lijnen op de test in een dikke paarse tint. Mijn emoties overvielen me als een koude golf; het idee dat er iets ongewensts in mijn buik groeide, was eng en voelde vies tegelijk. Ik had nooit gedacht dat ik zo'n reactie zou hebben. Het liefst wilde ik het er gelijk weer uit laten halen. Ik was ontroostbaar, wij wilden helemaal geen kindje. Zeker nu niet. Toen ik boven bij de badkamer aankwam, vroeg mijn partner waarom ik zo hard huilde. Met betraande ogen en een stem die trilde, vertelde ik hem dat ik zwanger was. Zijn reactie verraste me. Hij zei: "Maar dat is toch helemaal niet erg?" Zijn reactie was veel kalmer en positiever dan ik had verwacht. Hij was heel lief en geruststellend. Hij zei: “Het komt wel goed, we hebben allebei een vaste baan.”
Linda: “Vooral toen ik zag dat zwangerschap blijkbaar iets leuks is en dat iedereen zo vrolijk reageerde, gaf dat mij wel meer moed om door te zetten.”
De reacties van onze families waren totaal verschillend van elkaar. Mijn ouders waren terughoudend en spraken er nauwelijks over. Ze vonden het niet leuk en niet verstandig. In tegenstelling tot hen reageerden mijn schoonouders enthousiast op het nieuws, en ook de rest van de familie deelde de blijdschap. Vooral toen ik zag dat zwangerschap blijkbaar iets leuks is en dat iedereen zo vrolijk reageerde, gaf dat mij wel meer moed om door te zetten.
Onze overwegingen
We hadden op dat moment geen kinderwens, maar omdat we wel van mening zijn dat je geen kind neemt, maar een kind krijgt, en dat een kostbaar iets is, hebben we die overtuiging meegenomen in onze overwegingen. Ook mijn medische diagnose PCOS had invloed op onze overwegingen. Deze hormonale aandoening betekent dat ik zelden een eisprong heb, en als dat wel gebeurd, is het eitje meestal te zwak om bevrucht te worden. De kans op ooit een tweede zwangerschap leek bijna niet-bestaand. We wilden voorkomen dat als we ooit wel voor kinderen wilden gaan, dat we dan in de medische molen zouden belanden. We hebben er goed over nagedacht, alles goed overwogen en uiteindelijk besloten om er samen voor te gaan.
Linda: “Het was een harde herinnering dat dit iedereen kon overkomen, ongeacht hoe voorzichtig je ook bent met anticonceptie.”
Terwijl we onze keuze maakten, trokken we ons weinig aan van de oordelen en kritiek van anderen over anticonceptie. Opmerkingen zoals “'had je je benen dicht moeten houden” of andere uitspraken over anticonceptie gingen het ene oor in en het andere oor weer uit. Ik kon met 100 procent zekerheid zeggen dat ik de pil nooit vergeten was, en bovendien had ik een hormonale aandoening die een eisprong bijna onmogelijk maakte. En toch, tegen alle verwachtingen in, raakte ik zwanger. Het was een harde herinnering dat dit iedereen kon overkomen, ongeacht hoe voorzichtig je ook bent met anticonceptie. Het was gewoon pech, en het markeerde het begin van een nieuw hoofdstuk in ons leven, vol onzekerheden en uitdagingen, maar ook gevuld met liefde en vastberadenheid om er het beste van te maken. Inmiddels zijn we bijna zes jaar samen en is onze dochter drie jaar oud.
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.
