Johanna is 16 jaar en heeft ongeveer 10 maanden een vriend. Zij kwam er ongeveer twee weken geleden achter dat ze zwanger was. Ze had een paar maanden de anticonceptie pil geslikt, maar was hiermee een paar maanden geleden gestopt door haaruitval. Vanaf toen heeft ze tijdens de seks gebruik gemaakt van condooms. Door een ongelukje is het toch fout gegaan en blijkt zij nu onbedoeld zwanger.
Ik zit nu in mijn examenjaar van het vmbo, en ik ben al aangenomen voor de kappersopleiding in Den Bosch. Dit wil ik al vanaf mijn vijfde. Ik hou ontzettend veel van kinderen en baby's. Ik pas daarom ook regelmatig op. Ook wil ik al vanaf jonge leeftijd een jonge moeder worden, iets in de 20 jaar. Ik ben altijd al regelmatig ongesteld geweest, gelijk vanaf mijn eerste menstruatie. Dus toen ik 2 dagen overtijd was, begon ik me al zorgen te maken. Ik heb het tegen mijn vriend gezegd en de volgende dag hebben we samen de zwangerschapstest gehaald, zo één waarop je kunt zien hoever ik zwanger zou zijn als het echt zo was.
Die dag daarna hebben we de test gedaan. Er stond op dat het ongeveer 3 minuten zou duren tot de uitslag erop zou staan. Ik heb nog nooit zulke langzame 3 minuten meegemaakt! Het leek wel of ik al een uur naar de test stond te kijken. Toen eenmaal de uitslag erop stond, schrok ik enorm, mijn vriend ook. Ik wist dat we het tegen mijn ouders en zijn ouders moesten zeggen, dus zijn we dezelfde dag naar zijn ouders gegaan.
Toen we het vertelden, begonnen ze een beetje te lachen omdat ze zich geen houding wisten te geven. Ook zei zijn moeder gelijk; 'ik kan jullie hier niet bij helpen, jullie moeten dit zelf uitzoeken'. Dit vond ik moeilijk, omdat mijn ouders dat nooit zo zouden aanpakken.
Johanna: Ik heb nog nooit zulke langzame 3 minuten meegemaakt! Het leek wel of ik al een uur naar de test stond de kijken.
Zijn moeder zei wel; 'ik vind dat je het vandaag nog tegen jouw ouders moet zeggen'. Dit was ik sowieso al van plan, ook al durfde ik het niet en had ik er ontzettend veel moeite mee. We zijn terug naar mijn huis gereden en toen we thuis waren, hebben we gegeten. Ik had de test naast mij liggen in een tas omdat we het tijdens het eten wilden gaan zeggen. Dit liep anders want mijn zus en haar vriend kwamen thuis van een weekendje weg. We hebben gewacht tot ze weggingen en hebben het toen gezegd. Mijn vader zei bijna niks omdat hij zo geschrokken was, maar mijn moeder reageerde gelijk al best lief, bezorgd maar ook geschrokken.
De volgende dag zijn we naar de huisarts gegaan en hebben we de mogelijkheden besproken. Ik moest 2 dagen erna terugkomen voor een verwijsbrief naar een abortuskliniek in Arnhem. Dit vond ik niet fijn, omdat ik het zelf pas net wist en ik wist nog helemaal niet wat ik wilde. Toch heb ik de verwijsbrief opgehaald en heeft mijn moeder een afspraak gemaakt in Arnhem. Ze heeft duidelijk aan de telefoon aangegeven dat we alleen een gesprek wilden, niks meer. Mijn ouders en ik zijn er samen heen gegaan. Ik wilde niet dat mijn vriend mee ging, omdat hij wel mee was geweest naar de dokter en daar zat hij alleen maar, hij heeft geen woord gezegd.
Bij aankomst vond ik het al niet fijn. Ik kreeg een formulier met het woord 'Abortus' waarop ik informatie moest invullen over mijn gezondheid. Toen had ik al door dat het niet alleen een gesprek zou worden. Een vrouw haalde ons uit de wachtkamer en zei meteen: "We gaan eerst even een echo maken." Ik zei dat het goed was, hoewel ik dit eigenlijk niet wilde doen. Ik zag niet de vorm van een baby, daar was ik blij mee. Wel zag ik op het scherm duidelijk een vlek, waar ik emotioneel van werd, maar dit liet ik toen niet merken. Ze vertelden me dat ik ongeveer 7,5 weken zwanger was.
Johanna: Wel zag ik op het scherm goed een vlek zitten, hiervan werd ik al best emotioneel maar heb dit toen niet laten merken.
Toen begon het gesprek. Ze stelde me vragen waarop ik geen antwoord kon geven, zoals: "Stel dat je het laat weghalen, hoe denk je dan dat je na de abortus zal zijn?" Ik zei duidelijk dat ik dat niet wist, omdat ik zoiets nog nooit eerder had gedaan. Ik vond het dus geen fijne ervaring. Thuis was er gelijk niet zoveel gezelligheid, omdat mijn zus had gehoopt dat we meer informatie hadden, waardoor ze nogal boos en geïrriteerd werd. Maar dat is nu weer goed.
Tijdens het gesprek zei ze dat er een organisatie was voor tienermoeders in Nijmegen. Mijn moeder heeft daar een afspraak gemaakt, en daar gaan we morgen heen. Dan vertellen ze me wat er allemaal op je afkomt als je het houdt. Ik hoop dat ik dan mijn keuze kan maken. Als ik het zou houden, kan ik mijn opleiding niet meer doen. Ik heb zelf net pas werk, en mijn vriend ook nog niet zo lang. We hebben dus nog lang niet genoeg geld om een eigen huis te kopen. Mijn ouders hebben duidelijk aangegeven dat ze ons niet willen helpen als we besluiten om het te houden, dit snap ik wel, omdat zij ook hun eigen leven hebben. Toch schrok ik hiervan omdat mijn ouders mij met alles hebben geholpen, en ze hebben nog nooit gezegd dat ze me niet willen helpen. Als we het dus zouden houden, moet ik altijd thuis zijn, want mijn ouders kunnen niet oppassen.
Dat betekent dus geen kappersopleiding. Ik twijfel enorm, abortus heb ik altijd al moord gevonden, en ik weet dus niet of ik het mezelf ooit zal kunnen vergeven dat ik mijn eigen kind heb doodgemaakt. Iets wat leeft en er recht op heeft om te leven. Ik hoop dat er mensen zijn die er misschien iets aan hebben, meisjes die hetzelfde hebben en die lezen dat ze niet de enige zijn.
* In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.
