Nienke haar abortus staat gepland over vijf dagen. Ze heeft gekozen voor een curettage zonder verdoving. Anders moest zij nog een aantal dagen langer wachten. Ondanks dat zij en haar vriend al meer dan een jaar samen zijn, beide een goede baan hebben en het samen heel leuk hebben, hebben zij gekozen voor abortus.
Omdat ik zeer slecht reageer op elke vorm van anticonceptie met hormonen, maak ik gebruik van een app om mijn cyclus te volgen. Tijdens mijn vruchtbare dagen gebruiken mijn vriend en ik altijd een condoom. Ik durf dit aan omdat mijn cyclus zo regelmatig is dat ik zelden afwijk. Bovendien wil mijn vriend niet dat ik weer aan de anticonceptie ga. Toen we een relatie kregen, ben ik weer begonnen met de pil ondanks mijn slechte ervaringen ermee. Dit drie maanden durende uitstapje met de pil heeft mijn hormoonhuishouding echter zo verstoord dat ik last kreeg van schimmelinfecties, blaasontstekingen en bacteriële vaginoses.
Dit resulteerde in talloze bezoekjes aan de gynaecoloog, uitstrijkjes, soa-testen en zelfs een verwijzing naar een diëtist. Tot op heden heb ik nog steeds last van deze problemen, wat ook leidt tot een verstoorde seksuele relatie met mijn vriend. De ene maand gaat het goed en zijn we zeer actief, en dan volgt er weer een periode waarin het minder gaat. Gelukkig is mijn vriend begripvol en hoor ik daar nooit iets over.
Nienke: Mijn vriend denkt dat ik hem voor de gek houdt, maar helaas, al snel komen we op hetzelfde uit; abortus.
Helaas was afgelopen maand weer een drama met veel klachten. Daarom hadden we slechts één keer seks, drieënhalve week geleden, met condoom omdat het mijn vruchtbare periode was. Twee weken later, op de dag dat ik ongesteld zou moeten worden, bleef dit uit. Na twee dagen nog niets. Drie dagen later sloeg de paniek toe en deed ik een zwangerschapstest. Tot mijn ongeloof haalde ik er nog drie van verschillende merken, en allemaal gaven ze aan: zwanger. Mijn vriend dacht eerst dat ik hem voor de gek hield, maar het bleek waar te zijn. We hebben erover gepraat en zijn tot dezelfde conclusie gekomen: abortus.
Hoewel we kinderen wel eens hadden besproken en het erover eens waren dat het de komende drie jaar niet aan de orde zou komen, worstel ik met veel gevoelens. Ik weet dat er koppels zijn die wanhopig proberen zwanger te worden en bij wie het niet lukt, zelfs in mijn directe omgeving. Dit zet me aan het denken: "Is dit een wonder dat ik niet mag weggooien? Moeten we het toch houden?" Maar bij die gedachten slaat de paniek toe. Ik ben hier niet klaar voor. Zelf ben ik nog maar twee jaar op de rit na een zware depressie als gevolg van een moeilijke, onverwerkte jeugd vol ellende. Uiteindelijk ben ik op mijn 15e in een goed pleeggezin terechtgekomen.
En dan is er ook woede. Wij willen het niet, doen het veilig, en toch overkomt ons dit terwijl er koppels zijn die zo graag een kind willen en er alles voor doen. Dat vind ik zo oneerlijk. Al deze gedachten gaan en blijven door mijn hoofd. Uiteindelijk zijn we samen naar de huisarts gegaan en hebben we een verwijzing naar een kliniek gekregen. Ik kon kiezen tussen een abortuspil of een curettage. Ik heb gekozen voor de curettage. Ik wil erheen gaan, thuiskomen en alles afsluiten. Alleen de wettelijke bedenktijd valt me nu erg zwaar. Ik sta volledig achter mijn keuze en twijfel niet, maar die bedenktijd is een zware last.
* In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.
* Verplichte bedenktijd abortus is verleden tijd
