Altijd heb ik gedacht dat mijn vader mijn vader zou zijn, maar na verhalen en eindjes aan elkaar knopen denk ik dat mijn vader niet mijn vader is. Toen ik geboren was, was ik de schrik van de buurt! Ik was namelijk van die ene Griek. Volgens mijn moeder was dat een grapje, want ik had zwarte haren en de haren van mijn broer en zus waren wit! Maar ach, dit was een terugslag zei ze altijd. Ik was naïef en geloofde mijn moeder.
Jaren zijn we nu verder en meer dingen komen boven drijven. Mijn moeder heeft toen ze zwanger werd van mij gewerkt in een kroeg. Een Griekse kroeg! Toen ik geboren was werden er foto's gemaakt. Mijn ma keek boos. Niet blij of trots. Toen ik daar naar vroeg antwoorde ze: 'Ja ik was moe want de geboorteaanloop duurde een maand.' Dus vandaar dat ze boos keek. Jaren later hoorde ik van mijn zus dat ze abortus wilde plegen van mij. Mijn vader heeft me gered, mijn naam vond ze niet belangrijk, die heeft mijn vader onderweg naar het ziekenhuis verzonnen.
Hij hoorde het liedje Bianca, een Duits liedje. Mijn hele leven heb ik moeten horen dat ze tijdens en na mij nooit meer hoge hakken kon dragen. Dat ze opeens wel kilo's aan kwam. Meer van dat soort onzin dingen. Wat kan ik daar aan doen? Niks. Juist. Ik heb twee jaar geleden aan haar gevraagd of het klopt dat ze mij wilde aborteren. Haar antwoord: 'Nee joh, hoe kom je daar nou bij? Nee, hoor, echt niet.' Met een geschrokken gezicht als van 'Meid hoe kom je daar nu bij?'
Bianca: Mijn vader heeft me gered. Mijn naam vond ze niet belangrijk, die heeft mijn vader onderweg naar het ziekenhuis verzonnen.
Toen dacht ik nee dit klopt niet! Je liegt. Ik zie al dat mijn dochter dat aan mij zou vragen. Ik zou me kwaad maken van welke gek heeft jou dat gezegd? Maar zo reageerde zij totaal niet. En misschien 15 minuten later vroeg ze wie dat dan tegen mij had gezegd. Mijn hele leven voelde ik me niet welkom of op mijn plaats. Heel raar maar het is zo. Warme gezellige familie en verjaardagen ken ik niet.
Altijd was er jaloezie. Altijd was er wel ruzie. Jaloezie van mijn zus naar mij toe! Terwijl er 15 jaar tussen haar en mij zit. Ruzie tussen mijn ouders, tot vechten aan toe. Altijd dacht ik dat het abortus verhaal is gelogen, maar toen ik het vroeg reageerde ze zo raar dat ik mijn man aankeek van zie je, ze liegt! Mijn moeder dan. Mijn zus had een keer de waarheid verteld.
Helaas blijft mijn moeder de keurige niet drinkende hardwerkende, eerlijke houding aanhouden. Dus van haar zal ik nooit te horen krijgen wie mijn vader is. Ik ken wel een Griekse man die in en uit het leven van ons kwam. Soms zat hij ineens thuis een bakkie te drinken en deze man was echt een scheet! Ik was dol op deze man. Maar helaas heb ik hem al jaren niet meer gezien. Maar ik heb me voorgenomen dat als ik hem zie ik hem gewoon vraag of hij mijn vader is. Alleen mijn man weet hoe graag ik wil dat mijn vader niet mijn vader is. Het enige wat ik kan doen is soms mijn verhaal opschrijven en soms mijn verlangen uiten naar liefhebbende ouders die ik niet had .
Bianca: Ik hoop soms als ik boodschappen ga doen dat ik die bewuste Griekse meneer tegenkom. Helaas blijft het bij ijdele hoop.
Verder heb ik geen familie, met mijn moeder heb ik gebroken net als met mijn zus. Mijn broer is jaren dood. Ik geef mijn meiden alle knuffels, zoenen, aaitjes en complimentjes die ik nooit of zelden kreeg. Zo veel dat ze nu soms zeggen: mam moet dat? En dan zeg ik: 'Ja! Ik moet je knuffelen en zoenen!'
Ik hoop soms als ik boodschappen ga doen dat ik die bewuste Griekse meneer tegenkom. Helaas blijft het bij ijdele hoop. Hij zal nu wel in Griekenland zitten, want dat zei hij altijd. Als ik met pensioen ga, dan ga ik terug. Maar soms hoop ik hem toch bij de koffie tegen te komen!
In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen