Ik was drie maanden oud toen ik geadopteerd ben uit Zuid-Korea. Ongeveer tien jaar geleden werd ik nieuwsgierig naar mijn biologische Koreaanse familieleden en ben ik een zoektocht gaan doen. Een adoptie bureau heeft mij geholpen en alles werd in gang gezet. Alles bij elkaar duurde het wel een jaar lang! Ik ben uiteindelijk met mijn Nederlandse familieleden twee oudere broers, zus en ouders naar Zuid-Korea gereisd en op de dag van aankomst zou ik te horen krijgen of er wel of niet iets was gevonden.
Het moment dat ik bij het weeshuis aankwam, was zo aangrijpend en emotioneel.
De dag dat we als toerist naar Noord-Korea zouden gaan was mooi en ik kreeg de vraag of ik ook naar het weeshuis wilde gaan, want het adoptie bureau in Zuid-Korea (het weeshuis waar ik vroeger ben geweest) had nieuws! Ik twijfelde geen enkel moment en wilde direct mijn Koreaanse familie ontmoeten. De reis ernaartoe was erg zenuwslopend en mijn gevoel was niet te beschrijven. Er ging van alles door mij heen en ik wilde hen zo graag ontmoeten, omdat het ook een puzzelstukje was dat bij mij hoorde en wat nog niet helemaal compleet was.
Het moment dat ik bij het weeshuis aankwam, was zo aangrijpend en emotioneel. Ik kreeg bij het weeshuis te horen dat mijn biologische moeder overleden was en mijn biologische vader al weg was voor de geboorte en dat kwam hard aan! Ik weet nog goed, dat ik op de schommel zat van het weeshuis in Zuid-Korea met tranen in mijn ogen. De waarheid dat ik er nooit achter zou komen hoeveel ik wel of niet op mijn biologische moeder zou lijken was mijn realiteit geworden.
Toen ik de Koreaanse familie ontmoette werd ik blij en verdrietig tegelijk.
Toen ik eenmaal het besef had gekregen wat betreft mijn biologische moeder, wilde ik graag op de tv in Zuid-Korea komen om de rest van de Koreaanse familieleden te ontmoeten. Op een dag hoorde ik via het weeshuis dat de andere Koreaanse familieleden mij wilden ontmoeten! Ik ben toen gezamenlijk met mijn Nederlandse familieleden met de sneltrein naar de plaats gereisd waar ik ook geboren ben. Daar eenmaal aangekomen stond de hele Zuid-Koreaanse familie mij op te wachten. De avond van tevoren lag ik nog te piekeren hoe ik mijn Zuid-Koreaanse familie zou begroeten. Toen ik de Koreaanse familie ontmoette werd ik blij en verdrietig tegelijk. Blij, omdat het mijn Zuid-Koreaanse familie was die ik eindelijk gevonden had en verdrietig, omdat ik mijn biologische ouders niet heb ontmoet.
Wat jaren erna ben ik weer terug gegaan naar Zuid-Korea en ben ik met de Koreaanse familie naar het graf gegaan van mijn biologische moeder en afscheid genomen. Het was en is voor mij een bijzondere ervaring en ik hoop hierdoor andere mensen te kunnen inspireren, om de zoektocht naar hun biologische familieleden door te laten gaan.