Moeders die hun kind ter adoptie hebben afgestaan, doorlopen vaak een ingrijpend proces met complexe gevoelens. Soms is er sprake van een jarenlang weggestopt, onuitgesproken verdriet. Er kunnen gevoelens zijn als gevolg van stigmatisering en denkbeelden over een ongehuwde en/of ongewenste zwangerschap. Denk hierbij aan angst en schaamte rondom de zwangerschap, geboorte van en/of de afstand ter adoptie van het kind. Er kan sprake zijn van verdringing van gebeurtenissen en gevoelens. Een jarenlange geheimhouding, al dan niet door derden afgedwongen, kunnen ook tol eisen.
Veel voorkomende gevoelens en onderwerpen voor moeders zijn:
- Gevoelens van leegte, verlies, verlatenheid, verbondenheid, boosheid, dankbaarheid, verwarring, onbegrip/begrip, angst, schaamte, onzekerheid, eenzaamheid, etc.
- Zelfbeeld en identiteit
- Psychische gevolgen van afstand ter adoptie
- Trauma en herstel, overlevingsmechanisme
- Relaties: afstand en nabijheid
- Verlies en rouw
- Zoeken naar het kind en mogelijkheden daartoe
- Contactherstel en begeleiding daarbij
- Levenslange verbondenheid
- De betekenis van moeder zijn
- Opnieuw kinderen krijgen
Het is belangrijk om te erkennen dat elke moeder een eigen unieke reis heeft en dat gevoelens en emoties kunnen veranderen naarmate de leeftijd vordert. Ook nieuwe ontwikkelingen kunnen (opnieuw) gevoelens oproepen: belangrijke life-events, zoals de geboorte van nog een kind, het aangaan van nieuwe relatie, een verzoek om contact of naarmate er nieuwe ontwikkelingen zijn in het contact met het afgestane kind.
Gesprekken
Het voeren van open gesprekken over de betekenis van de afstand ter adoptie en het afgestane kind, kan ruimte geven om gevoelens te bespreken en vragen te uiten. Professionele hulp en begeleiding kan helpen met het omgaan met emoties en gevoelens en de uitdagingen in het dagelijks leven. Lees daarover hier meer.
