‘Ik was nooit echt geïnteresseerd in Sri Lanka, wel had ik belangstelling om te weten of ik eventueel broers of zussen had’, vertelt Sita. Sharon heeft -vooral na haar puberteit- veel tijd besteed aan het hoe en waarom van haar afkomst. Samen met een vriend richtte ze toentertijd een stichting op voor geadopteerden uit Sri Lanka. ‘Dat was toen ook best heftig. Ik ging daar, misschien naïef, volledig in’, aldus Sharon. ‘Ik dacht een soort van gemeenschappelijke noemer te vinden: we kwamen tenslotte uit hetzelfde land. Maar de verschillen tussen de leden onderling bleken groot te zijn; je bent toch anders opgevoed.’
Sharon: Ons contact voelde eerst als vriendinnen, maar na onze ontmoeting ging het meteen veel dieper dan dat.
Enig kind
Ondertussen was Sita’s zoektocht al op de landelijke televisie uitgezonden. Via Spoorloos ontmoette zij in 2008, op 19-jarige leeftijd, haar biologische moeder. ‘Voor een deel zijn mijn vragen toen beantwoord. Daar kwam ook uit dat ik enig kind was.’ Ondanks die antwoorden, bleef Sita vragen stellen. ‘Ik bleef op zoek naar kinderen die mijn vader in zijn huwelijk heeft gekregen’ (Sita’s vader was getrouwd, zij is uit een buitenechtelijke relatie ontstaan, red.).
Tot die tijd raken de levens van beide vrouwen elkaar niet. Totdat ze, in mei 2016, op een Whatsapp-groep voor geadopteerden uit Sri Lanka aan de praat raken. Nadat ze merken dat ze hetzelfde op zaken reageren, dezelfde humor delen, starten ze een privégesprek. Al snel besluiten ze elkaar te willen ontmoeten. Locatie: Schiphol, de plek via waar ze ooit Nederland binnenkwamen.
Thuiskomen
Het klikte meteen, daar tijdens hun ontmoeting in Amsterdam. ‘Ons contact voelde eerst als vriendinnen’, vertelt Sharon. ‘Maar na onze ontmoeting ging het meteen veel dieper dan dat.’ Sharon geeft aan haar gegevens te willen inzien bij Fiom, die de dossiers van adoptiestichting Flash (die destijds de adoptie heeft begeleid, red.) hebben overgenomen. Sita biedt spontaan aan mee te gaan. Eenmaal daar krijgen Sita en Sharon ook informatie over een DNA-test, waarop de twee besluiten daarvoor te gaan. Daar blijkt uit wat de twee allang vermoeden: ze zijn volbloed zussen. Inmiddels zijn de gelijkenissen steeds duidelijker.
‘We zijn allebei vrij rustig van aard, vertelt Sita. ‘Ook in onze interesses zijn overeenkomsten te vinden. Zo zijn we allebei geïnteresseerd in politiek en mensenrechten. Maar ook op het gebied van muziek en eten zijn er veel gemeenschappelijke noemers. Sharon valt bij: ‘En we houden allebei heel veel van het strand.’ De twee brengen zo veel mogelijk tijd met elkaar door. Ze zien elkaar elke week en hebben sowieso dagelijks contact.
Sita: We hebben ons eenzaam gevoeld in onze zoektocht naar onze roots, onze essentie. Nu gaan we opbouwen en er voor elkaar zijn.
Eén van een tweeling
Onlangs viel er nog een klein ‘bommetje’. Sita: ‘De tussenpersoon van Flash, die destijds de adoptie ondersteunde en ook aanwezig was in de uitzending van Spoorloos, had in een eerder contact aangekaart dat ik via een keizersnede ter wereld zou zijn gekomen.’ Hierover raken beide zussen met elkaar in gesprek. Sharon: ‘We dachten: een keizersnede? En dat in een land als Sri Lanka. Dan moet er toch meer aan de hand geweest zijn. Complicaties? Ik grapte nog: misschien ben je er wel één van een tweeling.’ Het onverwachte bleek waar te zijn: Sita heeft nog een eeneiige tweelingzus. ‘Toen werd er eerst verteld dat ze bij geboorte overleden zou zijn’, aldus Sita. Maar dit laatste blijkt niet waar te zijn. Sita’s tweelingzus is via een adoptietraject in Canada terecht gekomen en woonde inmiddels in Engeland, zo ontdekten de twee zussen.
NB: in een https://zembla.vara.nl/dossier/uitzending/adoptiebedrog (17-05-2017), geheel gewijd aan adoptieprocessen in Sri Lanka, vertelden de zussen dat de tweelingzus helaas inmiddels overleden is.
Verwerkingstijd
Dat Sharon en Sita momenteel behoorlijk van slag zijn, moge duidelijk zijn. Alle nieuw verworven informatie moet nog landen. Sita: ‘Het enige wat achteraf op mijn geboorteakte kloppend blijkt te zijn, is de naam van mijn moeder. Voor de rest zijn alle papieren vals. En nu? Nu weet je ineens alles. Het is bizar en het heeft tijd nodig om alles te kunnen verwerken. Het is allemaal mooi maar het heeft ook een zwarte kant. Er is over onze hoofden heen gegaan. En dat alles heeft consequenties gehad op de rest van ons leven. We hebben ons eenzaam gevoeld in onze zoektocht naar onze roots, onze essentie. Nu gaan we opbouwen en er voor elkaar zijn.’