Mijn moeder is tussen de jaren 1946-1948 in een klooster bevallen van een zoon. Dit kindje heeft zij ongezien af moeten staan en is aangegeven bij de burgerlijke stand als zijnde het kindje van de ouders die hem "overgenomen" hebben.
Mijn inmiddels overleden moeder zelf heeft hier nooit over gesproken en ik heb dit van een tante gehoord en dit is ook door anderen bevestigd. Zelf heeft zij ooit tegen mij gezegd toen ik 16 jaar was: "hou er rekening mee, dat als je zwanger wordt dat je naar een klooster gaat, iemand anders in b.v. Limburg zal doen of zij zwanger is en als je bevallen bent, zal je je kindje niet zien. Het wordt overgedragen en aangegeven als dat het kindje van die ouders is en zal je het nooit meer vinden." Ik hoorde dat mijn vader later rond 1950 nog gezocht heeft of dat kindje bij ons kon komen wonen, maar toen was dit al niet meer te achterhalen. Ik vraag mij af of dat halfbroertje, die inmiddels begin 70 jaar is, voelt of hij een aangenomen kindje is en niet weet waar hij zoeken moet.