Marieke
Ik ben Marieke en samen met mijn man mochten we twee jaar geleden de trotse ouders worden van een Hongaarse tribling (een peuter en twee kleuters). Ik wil jullie een kijkje geven in ons leven. Een leven waarin adoptie dagelijks een rol speelt, een leven waarin we genieten van onze kinderen, een leven met vallen en opstaan.
november 2023
I.v.m. de privacy van onze kinderen vermeld ik hun geslacht niet, schrijf ik alles in de ‘hij-vorm’ en schrijf ik in termen als ‘de oudste’, ‘de jongste’ of bijv. ‘brussen’.
Gisteren lazen we samen een dierenboek. Elk dier wordt benoemd, tot de egel aan de beurt is. Ineens hoor ik ‘ süni’ uit jouw mond. Je bent op het moment erg van de zelfverzonnen woorden, dus daar ga ik nu ook van uit. Maar je zegt het zonder ondeugende ogen of een lach op je gezicht, je kijkt serieus. Ik vertel je dat het een egel is en vraag of süni een zelf bedacht woord is of dat het Hongaars is. Je hebt geen idee en kijkt me vragend aan.
Het Hongaars was binnen drie maanden volledig verdwenen en in die weken daarvoor al steeds minder aanwezig. Je herkent zelfs geen Hongaarse woorden meer.
Zou süni een onzin woord zijn? Ik zet het in de translator en… süni is Hongaars voor egel! Zo bijzonder, jouw laatst gesproken Hongaarse woorden zijn al meer dan een half jaar geleden en nu komt er ineens ‘eentje uit de lucht vallen’. Ik vertel jou dat het Hongaars is en je bent apetrots, “ik kan Hongaars praten!” (zonder dat je het zelf wist). Bijzonder hoe het brein werkt en al die eerder verworven taal nog ergens opgeslagen ligt.
