Friso hoorde na het overlijden van zijn vader dat hij donorkind is. Hij moest er even van bekomen, maar ziet donorkind zijn sindsdien als een mooi avontuur. Friso verwacht dat hij maximaal 25 broers en zussen heeft. In de broers en zussen die hij tot nu toe heeft leren kennen, herkent hij de positieve levensinstelling die hij zelf ook heeft. Friso heeft zelf via DNA en stamboomonderzoek zijn donorvader gevonden, die toen al overleden was. Toch wachtte hem een warm welkom bij de weduwe en de zoons van zijn donorvader. Hij zoekt en vindt inmiddels vaders voor andere donorkinderen.
Mijn moeder vertelde me enkele maanden na de begrafenis van mijn vader dat mijn biologische vader iemand anders was. Ik was toen 18 jaar. Het nieuws raakte me, maar al snel werd het gevoel minder intens. Aangezien ik geen vader meer had, leek het me niet veel uit te maken of ik hem kende of niet. Mijn jeugd was goed, en ik had niets te klagen. Mijn moeder onthulde dat ik verwekt was bij een huisarts in Amsterdam. Dat was het. We leefden zo van 1993 tot 2011. Mijn broer en ik waren eerst broers, en na het nieuws wisten we niet beter dan dat we waarschijnlijk halfbroers zouden zijn. We grapten soms dat dit de reden is waarom we zo'n goede band hadden. Wat onze afkomst ook was, het maakte niets uit voor onze band. Dit hield stand tot 2011, toen Ester de Lau haar verhaal op TV vertelde.
Friso: "Je houdt van iemand die je opvoedt als vader. Dat is dan gewoon je vader."
Tot 2016 had ik eigenlijk nooit de drang om mijn donorvader te leren kennen. Het was al lang geleden en er leek geen mogelijkheid om het te onderzoeken. Mijn moeder zei dat ik hem toch niet zou vinden, gezien ik bij een willekeurige huisarts verwekt was. Ik had andere prioriteiten op dat moment. Uit loyaliteit naar mijn overleden vader heeft mijn moeder voor zijn overlijden nooit onthuld dat hij niet onze biologische vader was. Hoewel ik denk dat dit zijn positie niet zou hebben veranderd, kan ik dat niet met zekerheid zeggen. Ik heb intussen veel halfbroers en -zussen waarvan de vaders nog in leven zijn, en hun positie is onveranderd gebleven. Je houdt van iemand die je opvoedt als vader. Dat is dan gewoon je vader. Je voelt je toch meer vertrouwd bij diegene bij wie je opgevoed bent dan een wildvreemde kerel die toevallig je biologische vader is, denk ik. Daarmee moet je dan vervolgens als hij nog leeft uitzoeken wat je eventueel met elkaar deelt en of je contact wil.
Interesse in mijn donorvader
Ik kreeg pas in 2011 interesse in mijn donorvader, door het tv-programma ‘Wie is mijn Vader?’. Daar kon je dus je DNA inleveren en dan keken ze of je familie hebt. Mijn broer Frank zei: dat moeten we doen. En ik vond dat wel een mooi experiment. Dus ik heb toen een beetje bloed ingeleverd. Jarenlang heb ik niks gehoord. In 2016 kwam ik terug van een vakantie en had ik een mail van Fiom. Er stond dat ze een halfbroer hadden gevonden die verwekt was in dezelfde kliniek als ik. Maar mijn moeder had altijd verteld dat wij waren verwerkt bij een huisarts en niet in een kliniek. Toen kwamen er heel veel dingen samen, want in diezelfde tijd zag ik Ester de Lau op tv in het programma Spoorloos. Ester stond voor de kliniek waar zij verwekt was en noemde het adres van die kliniek. Ik kon me herinneren dat mijn ouders na mijn geboorte een kaartje hadden gekregen dat verstuurd was vanuit datzelfde adres. Ik heb hierop direct contact opgenomen met Ester de Lau, en toen werd onder meer duidelijk dat ik ook in de kliniek van Dr. Swaab verwekt was.
Friso: "Ik wilde het op een gegeven moment weten en ben ik er helemaal ingedoken"
Een ingewikkelde zoektocht
De door Fiom gevonden halfbroer en ik ontmoetten elkaar. Herkenning was direct voelbaar. We besloten ons ook bij Family Tree DNA en MyHeritage in te schrijven. Later deed mijn eigen broer Frank ook een DNA-test bij MyHeritage. Toen bleek dat Frank toch ook mijn volle bloedverwant broer was! Daarna ontdekte ik mijn eerste zus. Langzaam kwamen er meer halfbroers en -zussen bij.
In een later contact met Ester de Lau vertelde ze me dat je met bepaalde DNA matches ook kunt zoeken naar je donorvader, maar dat is een flinke klus. Toch wilde ik het op een gegeven moment weten en ben ik er helemaal ingedoken. Mijn zoektocht duurde bijna een jaar. Na een lang proces van onderzoek werd duidelijk wie mijn donorvader zou kunnen zijn. Hij was helaas overleden, maar zijn vrouw was nog in leven. In een gesprek met zijn vrouw onthulde ik mijn stamboom- en DNA-onderzoek en mijn vermoeden over mijn biologische vader. Het bleek dat ze inderdaad hadden ingestemd om stellen met onvruchtbaarheidsproblemen te helpen. Dit nieuws gaf me kippenvel en uiteindelijk stemden hun zoons ermee in om hun DNA af te staan voor bevestiging van onze biologische verwantschap.
Friso: "De familie is gegroeid en nieuwe leden zijn welkom."
Donorvader leren kennen op late leeftijd
Na de ontdekking hebben we met de naaste familie van de donor en de toen bekende halfbroers en -zussen een gezamenlijke bijeenkomst gehad waar we elkaar beter hebben leren kennen en veel over mijn donor te weten zijn gekomen. Het was een waardevolle ervaring, delend in elkaars leven en herinneringen. Ik heb het idee dat de dokter op een respectvolle wijze heeft gehandeld qua aantal verwekte kinderen van onze donor, maar dat zal de toekomst mogelijk leren. Ons contact blijft intensief. Een groot deel van ons blijft enthousiast en er is veel humor en herkenning, maar het kost tijd om elkaar volledig te leren kennen. De familie is gegroeid en nieuwe leden zijn welkom. We delen ons verhaal en foto's van de donor. We hebben helaas ook te maken met de kwestie van ouders die hun kinderen niet verteld hebben dat ze donorkinderen zijn. Als ze dit dan later via een DNA-test ontdekken kan dit voor verwarring zorgen en als de ouders dan niet meer leven kunnen ze het verhaal van hun ontstaan nooit meer horen. Daarnaast hebben we regelmatig DNA matches met kinderen (20-ers) van halfbroers en -zussen van ons die dat zelf nog niet weten. Die kinderen weten zich dan helemaal geen raad met de situatie. Voor mij echter is dit een nieuw avontuur waarin ik veel over mezelf en anderen leer.
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.
