Ik ben 11 jaar getrouwd geweest en uit dit huwelijk zijn ondanks de vele pogingen, geen kinderen voortgekomen. In 1993 kwam dit huwelijk ten einde. De kinderwens bleef bij mij maar door mij hoofd spelen.
Charlotte: Ik ben dankbaar voor deze donor, die mijn grootste wens heeft laten uitkomen.
In 1998 kwam ik tot het besluit om te gaan praten met de huisarts. Deze verwees bij mij door naar het Centrum voor geboorteregeling in Leiden en ben ik het traject in gegaan voor IUI (intra uterine inseminatie) van een zgn. B-donor.
In januari 2000 kwam mijn wens uit: ik was zwanger. Op 2 november 2000 kwam mijn allergrootste bezit ter wereld: mijn dochter. Van jongs af aan heb ik haar altijd verteld op welke manier zij ter wereld is gekomen. Ben daar altijd heel open en eerlijk in geweest. Zij is nu een mooie 18-jarige jongedame en staat met beide benen op de grond, waar ik heel trots op ben. Gisteren heeft ze zich laten inschrijven bij Fiom omdat ze toch benieuwd is naar haar biologische vader en of ze ook zussen en broers heeft.
Ook deze weg zal ik samen met haar bewandelen en haar hierin bijstaan. Kortom: Ik ben dankbaar voor deze donor die mijn grootste wens heeft laten uitkomen. Het was de beste beslissing uit mijn hele leven.
Vanwege privacy is de naam verzonnen.