Eva: Een leerzaam proces

Een paar maanden geleden heeft Eva besloten om de abortuspil te nemen nadat zij erachter kwam zwanger te zijn. Al jaren maakte zij gebruik van de FLO app, waarmee ze met tempratuur meting je ovulatie bijhoudt en op de vruchtbare dagen condooms gebruikte. Een onveilige methode, bleek later. Ze was ruim vier weken zwanger te ontoen ze de test deed. 

Ik had enorm veel pijn aan mijn borsten, moest vaak plassen, was vreselijk hormonaal, had kleine doorbraakbloedingen, maar mijn menstruatie bleef uit. Daarnaast had ik hevige buikkrampen en was ik vooral erg moe. Ik moest heel erg huilen toen ik het ontdekte. Ironisch genoeg had ik altijd een oordeel over mensen die ongewenst zwanger raakten en voor abortus kozen. En nu bevond ik mezelf opeens in die positie.

Ik voelde meteen dat ik het kindje niet wilde houden. Als ondernemer had ik weinig financiële zekerheid. Ook wist ik niet zeker of ik überhaupt kinderen wilde en was ik momenteel bezig met het verwerken van jeugdtrauma's in therapie. Het voelde alsof ik mezelf eerst op orde moest brengen voordat ik voor een ander kon zorgen. Daarnaast wilde ik nog veel van de wereld zien en van het leven genieten voordat ik een keuze maakte waar ik de rest van mijn leven aan vast zou zitten. Mijn vriend dacht daar hetzelfde over.

Ondanks dat hij blij was met de positieve test en dankbaar dat we in staat waren om een kindje te krijgen als we dat wilden, kozen we voor de abortuspil. Ik belde dezelfde dag nog met een kliniek en kon de volgende dag al terecht. Dat voelde niet goed; ik wilde het nieuws eerst laten bezinken en samen met mijn vriend voelen dat we echt achter de keuze stonden. Ik was vier weken en zes dagen zwanger toen ik naar de kliniek ging, te kort voor een curettage. Ik kon een week later terugkomen voor een curettage, maar besloot voor de abortuspil te kiezen.

Voorafgaand aan de abortus had ik een sessie met mijn therapeut. Ze adviseerde me om mijn hand op mijn buik te leggen en een moment of ritueel van afscheid te creëren. Dat voelde vreemd, maar ook goed om te doen. Ik heb het kindje bedankt voor het laten weten dat ik moeder kan worden, en het kindje laten weten dat het nu nog niet de tijd is. De mensen in de kliniek waren erg aardig. Na een kort gesprek met de arts en een echo, waarbij je de beelden wel of niet kunt bekijken en laten afdrukken, had ik een gesprek met de verpleegkundige. Daar legde ik mijn keuze uit en besprak ik waarom de anticonceptie had gefaald. Ook kreeg ik voorlichting over toekomstige anticonceptiemogelijkheden. Ten slotte ging ik terug naar de arts, die me de eerste pil gaf die ik in zijn bijzijn moest slikken. Twee dagen later nam ik thuis via vaginale inbreng vier pillen die de abortus op gang brachten. Een paar uur na het innemen van de eerste pil kreeg ik hevige krampen, vergelijkbaar met heftige menstruatiepijn. Ook begon ik dezelfde dag bloed te verliezen. Ik ademde door de pijn heen en ging met een flinke dosis pijnstillers naar bed. Een dag later had ik vergelijkbare krampen en nog steeds wat bloedverlies.

Op zaterdagochtend nam ik de tweede dosis pillen in. Met de eerder ingenomen pijnstillers en een zetpil met pijnstillers, die ik had meegekregen voor het geval ik moest braken, werd ik brakend wakker en had ik meteen veel buikpijn. Ik belde kort met de arts om te controleren of dit normaal was. Iedereen reageert anders op de pil, en dit kon erbij horen. Na het inbrengen van de vaginale pillen ging ik op bed liggen, waar na ongeveer een uur de abortus echt op gang kwam. Mijn vriend was bij me en had vooraf boodschappen gedaan, waaronder citroenijs om misselijkheid te verminderen. Het was een intense en bloederige ervaring. In mijn geval verloor ik veel bloed; ik viel bijna flauw op het toilet, waar mijn vriend me hielp met bloed afvegen terwijl ik de andere kant op keek en op adem kon komen. Van 8 uur 's ochtends tot 1 uur 's nachts had ik vreselijke krampen en pijn, afgewisseld met soortgelijke weeën. Tussendoor sliep ik kort, maar niet veel. De dag erna bleef ik veel bloeden en deed ik het rustig aan. Twee dagen later voelde ik me relatief prima. Ik had in totaal zes dagen last van nabloedingen.
 

In the heat of the moment heb ik geroepen dat ik spijt had van de pil en liever op een curretage had gewacht (geen idee hoe dat voelt, maar alles leek op dat moment beter dan de pil). Als ik erop terug kijk, was het een bijzondere ervaring. Ik vond het heel intiem om met mijn vriend dit proces aan te gaan en me aan zijn zorg over te geven (ik bedacht me dat hij zowaar een geweldige vader zou zijn). Met een pil maak je het proces heel bewust mee. Je bent niet onder narcose en je bent heel de dag fysiek en mentaal bezig met de abortus. Daarom is het echt goed om goed achter je keuze te staan. Na de abortus verwerk je het als stel op een andere manier. Mijn vriend leek er maar weinig mee te zitten en zag de abortus als een oplossing voor een probleem en niet iets om daarna nog over na te denken. Ik merkte daarentegen dat de emotionele verwerking pas begon na de fysieke verwerking (die met nabloeden en daarna plaatsen en wennen aan een spiraal echt wel even duurde).

Zo moest ik opeens huilen als ik op t.v. iets zag over zwangerschap en abortus, en betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik uitreken hoe ver ik nu zou zijn in mijn zwangerschap. Je maakt als stel dezelfde keuze, maar het proces en de verwerking is voor man en vrouw echt heel anders. De zwangerschapshormonen zitten bijvoorbeeld nog een hele tijd in je systeem en het kan echt even duren voordat je je weer 'normaal' voelt. Ik sta nog steeds achter mijn besluit. En kijk terug op een leerzaam proces. Ik heb inmiddels een spiraal laten plaatsen, voel me closer met mijn vriend nadat we dit hebben gedaan samen en voel me volwassen om iets te doen zonder er heel veel mensen bij te betrekken. Het is van mij en aan mij om het te delen als ik daar behoefte aan heb. Voor de verwerking hebben mijn vriend en ik beiden een persoon uit gekozen om het aan te vertellen. Zo houden we het klein en intiem. Daar staan we voor nu nog steeds achter. Ook leerde ik over mijn eigen vooroordelen over ongewenste zwangerschap en abortus en dat het echt geen gemakkelijk besluit is. En voel ik dankbaarheid dat er vrouwen zijn die hebben gevochten voor dit recht om baas in eigen buik te zijn. 

Ook heb ik nog een aantal tips voor vrouwen die een abortus door middel van een abortuspil overwegen:

• Laat het nieuws van een ongewenste zwangerschap bezinken, en voel echt goed wat het met je doet en wat je ermee wilt;
• Neem bewust afscheid van het vruchtje, ook al is dat vaag en zweverig, het helpt met je verwerking;
• Hou het klein, vertel het aan een paar mensen maar vooral niet te veel, zo blijf je bij je eigen gevoel. Het blijft immers een taboe onderwerp waar veel mensen een sterke mening over hebben;
• Zorg dat je niet alleen bent en haal vooraf alle boodschappen in huis: eten, soepje, maandverband, schone pyjama, citroenijs, etc.
• Ben ervan bewust dat iedereen het op haar eigen manier verwerkt;
• Gun jezelf de tijd om het te verwerken en accepteer dat het opeens omhoog kan komen of je emotioneel kan maken.

* In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.