Het is nu 8 maanden geleden dat ik een zwangerschapsafbreking heb gedaan. Mijn man vond het gezin compleet met 2 kinderen. Ik had vroeger altijd zoiets van ‘leuk, een derde’, maar uiteindelijk vond ik het ook goed zo. Maar ja, toen kwam die test. Ik zag mijn man met de dag depressiever worden. Zelf wist ik het ook allemaal niet meer. We hebben er goed over gepraat. Mijn gevoel was echt wel dubbel, gek werd ik ervan!
Wat heb ik gehuild: wat moet ik doen? Toen heb ik een afspraak gemaakt bij een CASA kliniek. De dag ervoor heb ik nog afgebeld, maar 's ochtends voelde ik me rot. Ik wil dit niet, weer helemaal opnieuw beginnen! Toen weer gebeld en ik kon nog die dag komen. Hoe dat verder ging laat ik even achterwege.
Niet dat het negatief is, het ging allemaal goed, maar daarna… De gedachten van: ‘Oei, wat heb ik gedaan? Ik heb ons kindje vermoord’. Discussies met mijn man gehad. Was het niet goed gekomen? Nee, want dan waren we niet meer samen geweest. Die kwam wel binnen. Dat wil ik toch ook niet?! Alleenstaand met twee kids en de derde onderweg!
Ik heb hele goed hulp van Fiom gehad met opdrachten. Want geloof me heb ik heb ook moeilijke dagen/momenten gehad. Huilbuien, boos zijn, schuldgevoel, kon ik maar terug in de tijd, mezelf naar beneden halen en hoe had het eruit gezien enz. Daarom heb ik Fiom om hulp gevraagd. Maar nu, sinds een maand, voel ik me goed, voorheen dacht ik er gelijk aan toen ik wakker werd, maar nu is dat zo af en toe. Ik schakel dan gelijk over met mijn gedachte, ja en ook met de gevolgen ervan. Ik dacht te veel na over de leuke dingen.
Susie: Sinds een maand, voel ik me goed, voorheen dacht ik er gelijk aan toen ik wakker werd, maar nu is dat zo af en toe.
Mijn man was realistisch en dacht aan de toekomst en over 15 jaar als ze gaan studeren. Ook ben ik heel dankbaar voor mijn schoonmoeder die al 7 jaar oppast (jongens zijn 5 en 7 jaar). Ze had dat dan ook niet meer aan gekund. Ik had dan minder moeten werken, kinderopvang, BSO en heel dat opvang gedoe en dus ook heel veel kosten.
In het begin denk je dat de baby eventueel alles kan gebruiken van de andere kinderen. Dat kan ook natuurlijk en eten voor één meer, dat zijn ook niet de kosten. Nee, het gaat om later! Als ze alle drie gaan studeren en dat ik dan moet zeggen ''ja sorry, maar daar hebben we geen geld voor'' nou dat is toch pas echt erg. En nu kan ik zowel voor mijn kinderen alsook voor onszelf sparen. Dat had anders niet meer gekund. En dan hoor ik soms om me heen dat je toeslagen kan krijgen etc., maar dat is lang niet zoveel als wat we nu hebben. Al is het niet zo dat we elke week uit eten gaan bijvoorbeeld, maar we kunnen wel leuke dingen doen!
Mijn man heeft mijn ogen eigenlijk geopend. Hij heeft gelijk. Onze overbuurvrouw heeft in juni een derde gekregen, maar als ik dan zie wat een gesjouw het is met ophalen. Soms lees ik de zorgen van haar gezicht. Ze staat er ook heel de week alleen voor, want haar man moet natuurlijk het financiële plaatje rond maken.
Susie: Ik ben er eigenlijk sterker door geworden en besef wat een rijkdom ik heb nu!
Nee echt. Het is echt niet het einde, als je zoiets hebt mee gemaakt. Ik ben er eigenlijk sterker door geworden en besef wat een rijkdom ik heb nu! Vooroordelen over een abortus zullen er altijd zijn! Zoiets doe je niet zomaar en heeft altijd een achterliggende reden. En jezelf naar beneden halen moet je echt niet doen! Dat heb ik wel geleerd. En ook niet in het verleden blijven hangen wat ik ook deed want daardoor komt dat gevoel alleen maar erger terug. En dat hoeft niet. Kijk naar de toekomst en wat je nu hebt!
Wat ik ook kwijt wil, en dat lees ik vaak in van die forums, dat je dan leest ‘ongepland zwanger van de derde, vierde etc.’ en dat 9 van de 10 keer erin staat dat de man het NIET meer wil en tevreden is met hoe het nu is. En dat ze dan zeggen ‘ja, hij moest eraan wennen maar is nu heel blij.’ Ja natuurlijk. Zo van we hebben (zij) besloten dat vind ik heel erg egoïstisch tegen over je man/vriend. Hij heeft ook een mening! Je bent immers samen. Je leest dan dat als de kleine dan wat ouder is ‘hij is dolblij’, maar het negatieve hoor je niet. Of het financiële plaatje. Vrouwen denken dan alleen maar aan zichzelf en niet aan haar man of kind (toekomst).
* In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.
