Ik ben geboren en getogen in het Noord-Oosten van Brazilië. Om precies te zijn in Alagoas, dat is een streek waar veel armoede heerst. Wat een verschil met Nederland. Ik ben nu twee keer in Nederland geweest, het is er prachtig. Wat me opviel was dat ik kon zien dat iedereen een huis heeft en dat de mensen allemaal naar hun werk gaan. Niemand leeft er op straat. In het Noord-Oosten van Brazilië is dat heel anders.
Afstandsmoeder Cicera Maria Da Conceicao
Leeftijd: 64 jaar
Moeder van Lotte (ter adoptie afgestaan) en 6 andere kinderen
Woonplaats: Palmeira dos Indios, Brazilië
In 1976 raakte ik zwanger van mijn dochter Lotte. Ik was toen een alleenstaande moeder met drie kinderen. Ik had twee dochtertjes en een zoontje. Het waren zware en moeilijke tijden voor mij, ik kan de redenen niet goed onder woorden brengen. Als ik er aan terugdenk word ik er heel verdrietig van.
In de jaren zeventig waren er in ons dorp missiezusters uit Nederland werkzaam. Door deze zusters werden verschillende projecten opgezet. Zo kwamen er nieuwe scholen voor de kinderen, werden er kleine huisjes gebouwd en zorgden de zusters voor andere voorzieningen. Toen ik zwanger was van Lotte voelde mijn situatie zo uitzichtloos en verdrietig dat ik er voor heb gekozen om mijn dochter af te staan ter adoptie. Nadat ik dat kenbaar had gemaakt aan de zusters, werd vervolgens alles door hen geregeld. Ik hoefde verder niets te doen. Na de bevalling zou ik mijn kind afstaan en ik wist dat mijn dochter naar een familie in Nederland zou gaan. Het was het moeilijkste besluit dat ik ooit had moeten nemen, maar ik deed het uit liefde en in de veronderstelling dat ze dan kon opgroeien in een liefdevol gezin waar ze niets te kort zou komen. Zelf kon ik haar niet geven wat ik haar graag had willen bieden als moeder. Desondanks was het een heftige keuze die mij nog steeds dagelijks blijft achtervolgen. Maar het is goed zo.
Cicera: Ik ben haar voor altijd dankbaar dat ik mijn kind terug heb kunnen zien.
Ik heb geluk gehad. Ik heb een warm contact met Ineke de adoptiemoeder van Lotte. Ineke zit diep in mijn hart! Zij heeft onze dochter groot gebracht en ik ben haar daar eeuwig dankbaar voor. Zij was het ook die mij meteen een plaatsje gaf in het leven van onze dochter. Er is vanaf het begin van de adoptie altijd contact geweest tussen ons. Toen Lotte klein was is Ineke in hier Brazilië naar me toe gekomen, ze had heel mooie foto’s van Lotte bij zich ik heb er een paar mogen uitkiezen. Toen Lotte wat ouder was, is Ineke samen met haar en haar echtgenoot naar Palmeira dos Indios gekomen, mooier kan het niet. Oh, ik ben haar voor altijd dankbaar dat ik mijn kind terug heb kunnen zien.
Inmiddels ben ik zelfs ook al twee keer op uitnodiging in Nederland op bezoek geweest. Tijdens een van die reizen heb ik bij Ineke en Lotte in hun huis geslapen. Ik voelde mij er ontzettend welkom, het voelt voor mij als een warme familie. Tijdens mijn tweede bezoek was ik samen met mijn oudste dochter. We waren uitgenodigd voor de bruiloft van Lotte. Op het huwelijk was ik samen met Ineke, dat vond ik heel bijzonder. We hebben het toen heel fijn gehad samen, zonder veel woorden maar gevoelsmatig met veel begrip en erkenning. Ik heb nog een dochter in Nederland, een zusje van Lotte. Lotte is in 1976 afgestaan ter adoptie en haar zusje twee jaar later in 1978. Nu heb ik twee dochters in Nederland en ze zitten alle twee in mijn hart. Ondanks de moeilijkheden die heb gehad en het verdriet dat ik heb ervaren, ben ik dankbaar en draag ik mijn twee dochters en Ineke, dag in dag uit bij me.