20 december 2019 - Drieluik: geadopteerde Rutger van Dorp

  • Leeftijd: 27 jaar

  • Beroep: steward

  • Woonplaats: Hoofddorp
     

Mijn ouders konden zelf geen kinderen krijgen. Daarom kozen ze voor adoptie. Eerst adopteerden ze mijn broer, dat ging vrij makkelijk. Maar de procedure werd net gewijzigd kort voordat mijn moeder naar Brazilië kwam om mij op te halen. Daardoor heeft ze zeker tien rechters gezien en heeft het wel twaalf weken geduurd voor ze mij mee mocht nemen. Ze heeft echt voor mij gevochten!

Drieluik-geadopteerde Rutger.png

Mijn vader was thuis gebleven om voor mijn broertje te zorgen, die ook uit Brazilië komt en 2,5 jaar ouder is dan ik. Ik was zes maanden tegen de tijd dat we naar huis konden. In die tijd woonden mijn ouders en broer in Californië. Later zijn we naar verschillende plekken verhuisd waaronder Denemarken, Oman en Canada. In Canada, in Calgary om precies te zijn, heb ik vijf jaar van mijn jeugd doorgebracht. Daar heb ik eindexamen gedaan en Hospitality Management gestudeerd. Tegenwoordig wonen we allemaal in Nederland.

Rutger: Door mijn ouders ben ik wie ik ben.
 

Ik ben zo trots op mijn ouders. Ik kan alleen maar waarderen wat ze hebben gedaan, want ze hebben mij een heel mooi leven gegeven. Ik wist altijd dat ik ben geadopteerd, daar waren ze heel open over. Evenals over het feit dat ik de helft van een tweeling ben die is gesplitst. Het zij zo. Ik heb mijn tweelingbroer ontmoet toen ik twaalf jaar was. En wat bleek? Ik vind dat we totaal niet op elkaar lijken. En ik herkende ook niet veel bij mijn andere broers en zussen. Dat zijn er nogal wat, ik was nummer twaalf of dertien, dat weet ik niet eens precies. Ze wonen echt in the middle of nowhere en hebben bijna niks behalve een huisje en water. Ik vond het heel mooi om mijn familie te zien, qua uiterlijk kon ik mezelf nergens plaatsen en daar kon dat ineens wel, dat was fijn. En ook innerlijk voelde ik wel overeenkomsten met mijn biologische moeder. Maar desondanks is er sindsdien nauwelijks contact met haar.

Met mijn adoptieouders heb ik daarentegen wel veel contact. Ik bel mijn moeder dagelijks, soms wel drie keer per dag. Door mijn ouders ben ik wie ik ben. Zij hebben mij liefde gegeven en van hen heb ik alles geleerd: werk hard en maak het thuis gezellig. That’s life! Ik had me geen beter leven kunnen wensen.

Meer ervaringsverhalen

Wil jij jouw verhaal (anoniem) met anderen delen?

Stuur jouw verhaal in