20 december 2019 - Drieluik: geboortemoeder Socorro Fernandes

  • Getrouwd, dertien kinderen, een kind afgestaan

  • Leeftijd: 68 jaar

  • Beroep: huisvrouw

  • Woonplaats: Gonzaga, Brazilië

Ik was al veertig. Het was mijn twaalfde zwangerschap. Alle andere keren beviel ik gewoon thuis, maar omdat het dit keer anders voelde, ging ik voor de bevalling naar het ziekenhuis in de stad. Daar gebeurde wat ik totaal niet had zien aankomen. Na de geboorte van een jongetje bleek ik nog niet klaar te zijn, er volgde nog een kind, nog een zoon. Het was een tweeling! Wie had dat verwacht? Ik totaal niet. Geen moment was die mogelijkheid bij me opgekomen. Vervolgens was daar onmiddellijk de schrik: twee kinderen, twee extra monden om te voeden, hoe ging ik dat doen?

Drieluik-geboortemoeder Socorro.png

We woonden op het platteland, diep in de binnenlanden van Brazilië. Breed hadden we het niet. Sterker, het was voor ons al erg moeilijk om goed voor onze kinderen te zorgen, ze van voldoende eten te voorzien. Eigenlijk wist ik meteen: twee baby’s groot laten worden, dat gaat me niet lukken. Daarom heb ik al snel een heel moeilijk besluit genomen: ik zou één kind achterlaten in het ziekenhuis. De oudste van de twee, het jongetje dat als eerste was geboren, is in het ziekenhuis gebleven. De jongste heb ik meegenomen toen ik enkele dagen na de bevalling vertrok en terugging naar mijn dorp.

Socorro: Eigenlijk wist ik meteen: twee baby's groot laten worden, dat gaat me niet lukken.

Voor het kind dat ik achterliet, zouden adoptieouders gezocht worden. Dat is ook gebeurd. Na vier maanden kwam zijn adoptiemoeder om hem op te halen. Zij is, zonder de baby, destijds ook nog een paar keer hier in het dorp geweest. Om ons papieren te laten ondertekenen voor de rechtbank en om foto’s te maken en informatie te verzamelen zodat ze die later aan onze zoon zou kunnen laten zien als hij daarom ging vragen. Ze gaf ook aan dat ze eventueel beide jongens wel wilde adopteren, om de tweeling niet uit elkaar te halen. Maar dat kon wat mij betreft niet meer. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem alsnog af te staan. Toen de tweeling twaalf was, hebben ze elkaar voor het eerst weer gezien. Mijn afgestane zoon is toen met zijn familie hier op bezoek geweest. Het is een eeneiige tweeling en het was heel mooi en goed om de twee jongens samen te zien.

Meer ervaringsverhalen

Wil jij jouw verhaal (anoniem) met anderen delen?

Stuur jouw verhaal in