Geadopteerde kinderen kampen vaak met complexe gevoelens ten aanzien van hun afstand- en adoptieverleden, hun (biologische- en/of adoptie-) ouders en identiteit.
Sommige kinderen voelen zich bijvoorbeeld gelukkig en dankbaar dat ze zijn afgestaan en geadopteerd en een nieuwe familie hebben, terwijl anderen zich verdrietig, verward of verlaten voelen door hun afstandsmoeder en/of biologische familie. Ook kunnen deze gevoelens naast elkaar bestaan.
Soms kan het ook zijn dat geadopteerde kinderen moeite hebben om hun identiteit te begrijpen of te accepteren, omdat ze zich anders voelen dan hun adoptiefamilie of andere kinderen in hun omgeving. Daarnaast kan het zijn dat geadopteerde kinderen worstelen met vragen over hun afkomst en biologische familie. Ze kunnen nieuwsgierig zijn naar waar ze vandaan komen en wie hun biologische ouders zijn.
Veel voorkomende gevoelens en onderwerpen zijn:
- Gevoelens: leegte, verlies, verlatenheid, verbondenheid, boosheid, dankbaarheid, verwarring, onbegrip/begrip, (verlatings)angst, loyaliteit(sconflict), verwarring, onzekerheid, urgentie, herkenning, erkenning, ontkenning, etc.
- Zelfbeeld en identiteit
- Psychische gevolgen van afstand en adoptie
- Trauma en herstel, overlevingsmechanisme
- Relaties: afstand en nabijheid
- Biologische ouders en -gezin
- Adoptieouders en -gezin
- Huidige partner
- Verlies, verlatenheid, rouw
- Vragen over je afkomst
- Zoeken naar familie en de mogelijkheden daartoe
- Land van herkomst en cultuur
- Loyaliteit en levenslange verbondenheid
- Zelf kinderen krijgen
- Discriminatie
Het is belangrijk om te erkennen dat elk geadopteerd persoon een eigen unieke reis heeft en dat gevoelens en emoties kunnen veranderen naarmate de leeftijd vordert of naarmate er meer bekend wordt over afkomst.
Gesprekken
Het voeren van open gesprekken over adoptie en afkomst kan ruimte geven om gevoelens en vragen te uiten. Professionele hulp en begeleiding kan helpen met het omgaan met emoties en gevoelens en de uitdagingen in het dagelijks leven. Lees daarover hier meer.
