Door het jaar heen is er een aantal data die belangrijk voor me zijn, dat zijn vooral de feestdagen binnen de familie en vriendenkring van mijn gezin. Begin 2011 kwam daar tenminste één datum bij. Op die dag ontmoete ik voor het eerst de vrouw die mij op deze aarde heeft gezet. De vrouw die enige maanden voor mij mocht zorgen en daarna afscheid van mij moest nemen. Mijn echte moeder waar ik jaren lang in stilte over droomde. Wat er na die eerste ontmoeting gebeurde verbaast me eigenlijk nog steeds.
Een jaar daarvoor kreeg ik mijn adoptievonnis in bezit met daarin de voor- en achternaam van mijn moeder. Na veel googelen vond ik een adres in het midden van Nederland. En dan lijkt de verleiding groot om in de auto te stappen en er heen te rijden. Maar mij leek het toch verstandiger om daar hulp en begeleiding bij te zoeken. En zo kwam ik terecht bij de FIOM waar ik mijn moeder enige maanden later heb ontmoet.
Tijdens de maanden voor die speciale dag ging ik er vanuit dat een eenmalige ontmoeting met haar voldoende zou zijn. Maar dat liep toch echt heel anders. 3 weken na die eerste ontmoeting bezoek ik haar thuis. Dat is de start van intensief en intens contact bij haar of bij mij. In het begin drukken de vreugde van onze ontmoetingen en de triestheid van de situatie zwaar op me. Blijdschap en verdriet wisselen elkaar af en komen samen met allerlei gevoelens richting mijn moeder. Bijzonder om dat mee te maken, lastig om mee om te gaan. Maar de aantrekkingskracht van mijn moeder blijkt groot.
Erik: Dat ik onvoorwaardelijk ben gaan houden van en me verbonden voel met mijn moeder, die ik na meer dan 46 jaar voor het eerst heb ontmoet, is wat me nog het meest verbaast.
Ik had het er moeilijk mee als een van ons na een ontmoeting weer naar huis ging. Afscheid nemen deed heel veel pijn. Maar de vreugde van onze ontmoetingen compenseerde dat meer dan voldoende. En dus bleef ik uitkijken naar die volgende afspraak. Maar ook naar mijn verjaardag waar mijn moeder dan voor het eerst bij was en kennis maakte met onze vrienden en de familie van mijn vrouw. Een wandeling in een park of lunchen op een terras, stuk voor stuk bijzondere momenten in dat eerste jaar na onze ontmoeting. Om dat jaar te vieren zijn we samen met haar man en mijn gezin gaan eten in een bistro.
Gedurende dat eerste jaar zakte het intense van onze ontmoetingen wat weg. Over bleef de blijdschap, geluk en warmte van ons samenzijn. Ik voel me heel erg op mijn gemak bij mijn ma, het voelt heel vertrouwd om bij haar te zijn. En het intense gevoel maakte plaats voor houden van. Dat ik onvoorwaardelijk ben gaan houden van en me verbonden voel met mijn moeder, die ik na meer dan 46 jaar voor het eerst heb ontmoet, dat is wat me nog het meest verbaast.
In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.