Zoeken

Al voor ons huwelijk hadden we afgesproken dat we kinderen zouden gaan adopteren, naast eigen kinderen. We hebben hier immers zoveel in overvloed. Dat leek ons goed om te doen.

Lees dit verhaal

Adoptie was altijd wel aanwezig in mijn leven. Iedereen om mij heen was er heel open over. Bovendien groeide ik op in een warm gezin. Misschien ook daardoor kon ik het vrij gemakkelijk verwerken. Lukte het mij om er goed mee om te gaan.

Lees dit verhaal

Toen mijn zoon werd geboren was ik 25 jaar. Op zich niet zo heel jong, maar ik zag geen kans om hem te houden. In mijn eentje voor de opvoeding en de inkomsten te zorgen, leek mij heel zwaar en ingewikkeld. Daarom dacht ik dat het beter zou zijn om hem af te staan. Beter voor hem en voor mij. Daarom heb ik hem afgestaan ter adoptie en achtergelaten in een tehuis.

Lees dit verhaal

Kim was een jaar of twaalf toen ze bij mij in de groep in het kindertehuis kwam. We hadden meteen een klik. Later kreeg ik echt moedergevoelens voor haar. Op haar 21ste heb ik haar officieel geadopteerd. Hier in Duitsland gaat adoptie van een volwassene vrij gemakkelijk. Sindsdien draagt ze mijn achternaam en is ze echt mijn kind.

Lees dit verhaal

Zelf ben ik geboren in Zuid-Korea. Toen ik ongeveer een half jaar oud was ben ik geadopteerd door een Duits echtpaar en in Duitsland terecht gekomen. De adoptie is fout gegaan. Nadat er onverwacht een tweede biologisch eigen kind werd geboren, hadden ze mij niet meer nodig als speelkameraadje voor hun oudste kind.

Lees dit verhaal

Er waren thuis ook wel heftige momenten, zoals dagelijkse driftbuien. Die konden wel 20 minuten duren en Karin en Jeroen liepen soms blauwe plekken op. Die tantrums konden natuurlijk niet gefilmd worden. Hoe bood VIB-G hen dan toch de handvatten voor dat soort moeilijkere situaties?

Lees ervaringsverhaal

Tijdens de laatste dictatuur in Argentinië zijn veel kinderen in gevangenschap geboren. De ouders van deze kinderen zijn in de meeste gevallen vermoord of verdwenen. Veel van deze kinderen zijn spoorloos. Help ons deze kinderen vinden.

Bekijk campagne

Casper werkte als verpleegkundige toen hij donor werd. Dagelijks werd hij daar geconfronteerd met het gevecht tegen de dood. Als donor zag hij ook de andere kant: het nieuwe leven. Lees zijn verhaal.

Lees dit verhaal

Debra vertelt over haar ervaring met de abortuspil, de wachttijd tot er plek was bij de kliniek en het eenzame gevoel bij de keuze die ze gemaakt heeft.

Lees dit verhaal

Miranda Bos werkt sinds 2016 als medisch maatschappelijk werker bij het Wilhelmina Ziekenhuis Assen (WZA) en deelt haar ervaringen op het gebied van ongewenste zwangerschappen in het ziekenhuis.

Lees dit interview