19/12/2017
Krantenkoppen als ‘Sri Lanka erkent babyfarms in de jaren 80’, ‘Zembla is wereldnieuws met uitzending over adoptiebedrog’ en ‘Kamerleden willen opheldering van staatssecretaris over adoptiefraude in Sri Lanka na uitzending tv-programma’ domineerden onlangs de actualiteit. Sanne van Rossen, zelf geadopteerd uit Sri Lanka, was nauw betrokken bij dit nieuws. Sterker, ze startte het proces van zoeken naar de waarheid met haar eigen onderzoek naar adopties uit Sri Lanka. Daarover verschijnt binnenkort een boek, Het verdriet van Sri Lanka.
“Wat me is overkomen is gewoon niet normaal. We waren echt ‘all over the news’. De erkenning in Sri Lanka zelf dat er is toegegeven dat er misstanden zijn geweest, dat vind ik echt een overwinning. Dat is wat ik wilde: naar buiten brengen wat er destijds is gebeurd. Maar af en toe bekroop me ook wel twijfel: doe ik hier wel goed aan?”, zegt Sanne, net terug van haar derde reis naar Sri Lanka in korte tijd.
Geen moment heeft ze gedacht dat het onderzoek van haar en dat van tv-programma Zembla zoveel los zou maken. Dat was nooit haar plan. Op zoek naar haar eigen roots kwam ze tot de ontdekking dat er bij adopties uit Sri Lanka veel niet helemaal koosjer was. “Ik ben er in eerste instantie over gaan schrijven om het voor mezelf te verwerken.” Vervolgens ontstond het plan voor een boek en ondertussen kwam Zembla voorbij.
Sanne werd 32 jaar geleden geboren in Sri Lanka en in 1985 als baby van drie weken oud geadopteerd door Nederlandse ouders. In 2011 ging ze terug om haar biologische moeder te ontmoeten. Min of meer bij toeval ontdekte ze daarna dat veel papieren van geadopteerden uit Sri Lanka niet kloppen. “De gegevens van mijn geadopteerde broer en zus bleken onjuist. Dat ben ik verder gaan onderzoeken en van het een kwam het ander. Ik schrok me rot. Ook van anderen bleken de gegevens vervalst.”
Oproep op Sri Lankaanse tv
Als ze niet uitkijkt, beheerst Sri Lanka momenteel zo’n beetje haar hele leven. “Onlangs ben ik er samen met mijn broer geweest, dat was een al eerder geplande vakantie. Hij is nu ook op zoek naar zijn geboortemoeder maar omdat de informatie die hij over haar heeft niet blijkt te kloppen, is dat heel moeilijk. Gelukkig hebben we een oproep mogen doen in een Sri Lankaans televisieprogramma. Dat kan misschien helpen, maar tot op heden is het helaas nog niet gelukt. Daarnaast heb ik tijdens die reis vijftien vrouwen gesproken die in de jaren tachtig afstand hebben gedaan van een kind. Ze hadden gereageerd op een oproep van Thilini Kalansuriya en mij. Thilini heeft een vriendin die ook geadopteerd is uit Sri Lanka en ze wil haar graag helpen zoeken. Na de uitzending van Zembla bracht deze vriendin mij in contact met Thilini. Ze spreekt de taal, dat is echt fantastisch, en ze wil ook meehelpen om mijn hoofddoel te verwezenlijken: iedereen herenigen.”
“De Sri Lankaanse vrouwen die de oproep hadden gehoord kwamen van heinde en ver om met ons te praten. Hun enige wens is om hun kind nog één keer te mogen zien. Verder niks. We verzamelen al hun gegevens in de hoop dat er matches uit voortkomen. Ik ben van plan om alle informatie te plaatsen op de website van het Sri Lanka Family Project. Dat laatste is opgezet door Rowan van Veelen. Hij is ook geadopteerd uit Sri Lanka. Hij werkte mee aan de tweede uitzending van Zembla en vond daarin zijn biologische moeder.” Op de site kunnen ook geadopteerden zich inschrijven. De hoop is dat er op die manier matches gemaakt kunnen worden. Meer informatie is te vinden op www.srilankafamilyproject.com.
Verantwoordelijkheid nemen
Samen met coauteur Maurice Anbaum werkt Sanne nu aan de laatste loodjes van het boek Het verdriet van Sri Lanka. “Het verhaal begint met mijn zoektocht en het eindigt met de vraag: wat zijn nou eigenlijk die babyfarms waarvan nu het bestaan is aangetoond?”
In de tweede uitzending van Zembla gaf de Sri Lankaanse overheid voor het eerst toe dat er in het land zogenoemde babyfarms hebben bestaan waar adoptiekinderen vandaan kwamen. Of vrouwen daarvoor zwanger werden gemaakt of dat kinderen daar ter adoptie werden gebracht is niet duidelijk. Sanne: “Wat daar precies gebeurde, weten we niet. Ik heb nog geen enkele vrouw gesproken die me daarover haar eigen ervaringen heeft verteld. Maar het is supertof dat de overheid in Sri Lanka het bestaan van babyfarms heeft toegegeven. Het is goed dat vaststaat dat het een rotzooitje is geweest met adoptie vanuit Sri Lanka. Al zijn we er daarmee nog lang niet. Nu moet Nederland nog zijn verantwoordelijkheid nemen, de betrokken instanties hier, de overheid hier. Maar ik ga op korte termijn niet proberen die vragen beantwoord te krijgen. Na het verschijnen van het boek wil ik even pas op de plaats maken. Dit is wat ik wilde, onrechtmatigheden aantonen, maar het is heel heftig geweest. Ik moet ook aan mezelf denken. Straks wil ik even uitrusten.”
Zie voor meer info over het boek: www.mijnwebwinkel.nl/winkel/uitgeverijbronsgreun/
Voor meer info over het Sri Lanka Family Project kijk op de gelijknamige Facebookpagina of zie www.srilankafamilyproject.com
