24/09/2019 - Tekst: Angela Jans
‘Ieder adoptiekind heeft zijn eigen verhaal. Dit is het mijne’, zegt Dinja Pannebakker (32). Ze is de hoofdpersoon in de webserie Ik kóm niet uit Sri Lanka. Daarin onderzoekt ze het belang van weten waar je vandaan komt.
“Wat je ziet in de documentaire is 100 procent Dinja. Ik ben geportretteerd door de makers zoals ik echt ben, ik sta positief in het leven.” Dinja is geboren in Sri Lanka en geadopteerd door Nederlandse ouders toen ze een paar weken oud was. Ze beschouwt zichzelf als Nederlandse en heeft geen enkele behoefte aan informatie over haar biologische ouders en het land van herkomst. Dat begrijpen veel mensen in haar omgeving niet. “Ze geven mij het gevoel dat alle geadopteerden op zoek willen gaan Dat wordt ook gevoed door de media. Wie zijn zij om te bepalen wat ik moet doen? Dat maakt mij boos.”
Op haar werk als bureauredacteur bij NPO FunX, tijdens het uitgaan, in het dagelijks leven wordt ze aangesproken op haar Sri Lankaanse uiterlijk, terwijl ze zich een ‘gewone’ Nederlandse voelt. “Alleen als iemand me aanspreekt op mijn Sri Lankaanse uiterlijk besef ik dat mijn roots niet in Nederland liggen.”
Naast haar werk bij FunX maakte ze podcasts voor KX radio. Daar werd ze gevraagd na te denken over programma’s rond maatschappelijke thema’s en zo ontstond het idee ‘iets te doen met adoptie’.
Vervolgens gingen twee studenten Regie Documentaire die stage liepen bij Human, Lisa Grooters en Reinout Lanting, aan de slag om er een documentaire van te maken. Dinja heeft haar verhaal aan hen vertelt en zij hebben een opzet gemaakt om dit verhaal in een webserie te laten zien. In de documentaire gaat Dinja onderzoeken of haar overtuiging klopt dat identiteit losstaat van waar je vandaan komt. Daarvoor gaat ze in gesprek met collega’s, haar adoptieouders, geadopteerden en anderen.
“Het is een documentaire geworden over identiteit, roots en afkomst. Ik heb vooraf veel gesprekken gehad met Lisa en Reinout en daarin heb ik mijn verhaal aan hen verteld. Zij hebben vervolgens het script gemaakt. Ik had inspraak, maar ik had er alle vertrouwen in dat ze me neer zouden zetten zoals ik ben. Dat is gelukt. De makers verdienen echt alle credits. Ik las net een stukje van de VPRO, ze schrijven: ‘Het is een documentaire met een goede voice-over, mooie beelden en een fijn hoofdpersonage’. Wow, dat is echt supertof als de VPRO dat zegt, een groot compliment.”
Event voor Sri Lankaans geadopteerden
De documentaire is vanaf begin september in vier delen van elk 11 minuten online te bekijken op human.nl of het YouTube-kanaal van NPO3 (www.youtube.com/npo3), en op 19 januari 2020 volgt een uitzending op tv (NPO3, 23.30 uur). Te zien is onder meer hoe Dinja met haar adoptieouders door de fotoboeken van haar jeugd bladert, ze in gesprek gaat met collega’s en een bezoek brengt aan geadopteerde en adoptiecoach Hilbrand Westra. Hij adviseert haar om een bezoek te brengen aan een event met andere geadopteerden uit Sri Lanka, iets wat Dinja altijd vermeden heeft. Nu gaat ze wel. “Hoe het beviel? Dat verklap ik nog niet. Dat kun je aan het einde van de serie zien.”
De documentaire mag dan op de eerste plaats bedoeld zijn om maatschappelijke thema’s bij de kijker onder de aandacht te brengen, voor Dinja zelf heeft het ook consequenties. “Voor mij persoonlijk heeft het gebracht dat ik als persoon ben gegroeid, ik ben opener geworden. Ik kan nu zeggen: ‘Ik kom uit Sri Lanka, dat zal ik niet ontkennen’, maar ik vind het goed zoals het is. Ik heb anders leren en durven kijken. Als anderen er ook wat aan hebben, is dan mooi meegenomen. Al was het helemaal niet mijn bedoeling een voorbeeldfunctie te hebben. Wat ik wel hoop is dat mensen stoppen elkaar in hokjes te plaatsen. Dat is echt belangrijk voor mij.”
