Anne
Ik ben Anne. Samen met mijn man hebben wij eind 2018 onze dochter (2015) uit Hongarije mogen verwelkomen. Daar is ons adoptieavontuur echt van start gegaan en we zitten er nog middenin. Ik vind het heerlijk om onze belevenissen, ervaringen, ups & downs van me af te schrijven en te delen met anderen.
15 november 2022
We hebben ondertussen de herfstvakantie achter de rug en het eerste gedeelte van het nieuwe schooljaar zit erop. Met de start van het nieuwe schooljaar kwam vrij snel daarna de weersverandering van zomer naar de herfst. Hiermee samen valt ook de wisseling van kleding: van korte broeken, t-shirtjes en sandalen langzaamaan naar lange broeken, lange mouwen en dichte schoenen.
Los van de prikkelverandering die dit met zich meebrengt en voor onze dochter een grote uitdaging is vanwege haar hoge prikkelgevoeligheid, heeft zij het ook nodig zich veilig en comfortabel te voelen in de kleding die zij aanheeft. Dit is een grote zoektocht voor haar en voor ons hoe daarmee om te gaan. Want zeg nu eerlijk, welke ouder wordt er blij van dat haar kind in de ochtend de halve kledingkast leeg trekt om te zoeken naar dé outfit?! En hoe goed ze haar best ook doet, dit niet al te netjes probeert terug te leggen.
De eerste weken resulteerde dit zich in het meermaals omkleden in de ochtend. Met meermaals bedoel ik dat zij gemiddeld zo'n 10 keer wisselde van kleding. Ondanks dat we dan in de avond samen haar kleding klaarleggen.
Ze trekt de kleding aan, trekt het goed om haar middel, bekijkt zichzelf van top tot teen en draaiend in de spiegel, voelt hoe het om haar lijf zit én wisselt. Wij observeren en zien de strijd die ze met zichzelf heeft: "Hoe staat het me?, Nee, deze is te lang/ te kort/ kriebelt/ toch niet mooi, voel ik me hier goed in?, kan ik dit aan naar school?, wat hebben andere kinderen aan?, blote benen en/of blote armen?, wat zullen anderen ervan vinden?, voel ik me hier veilig en lekker in?".
"Mama, ik wil toch mijn lievelingsbroek en lievelingstrui aan."
Truien en T-shirts (lange mouwen) die ze vorig schooljaar nieuw had en waar ze toen aan gewend was, kan ze nu (nog) niet dragen. Ze grijpt terug naar die oude broek, waar de gaten inzitten en bijna in komen op plekken waarmee ze niet naar buiten kan. Ze valt terug op die trui die nog net kan, maar eigenlijk al aan vervanging toe is. Waarmee driekwart van haar kledingkast ongedragen ligt te wachten totdat zij er eindelijk aan toe is het te dragen. Wat wellicht nooit zal komen...
Het is nu gelukt om de 2 gaten broeken te vervangen door 2 andere oude broeken. En ze wisselt een klein handje vol truien af. That's it! Mama wast alles heel regelmatig en zorgt dat er altijd een setje schoon is van de kleding waar zij zich veilig in voelt. Want hoe frustrerend, vermoeiend en irritant het ook is om haar iedere ochtend te zien zoeken naar dé outfit, zo belangrijk vinden wij het dat zij zich juist veilig en lekker voelt in de kleding die ze draagt. Dan is dat in ieder geval iets waar ze gedurende de dag geen ongemak over hoeft te hebben.
