Anonimiteit was niet iets waar Wim (62) veel over had nagedacht toen hij besloot om spermadonor te worden. Als later de mogelijkheid bestaat om toch gevonden te worden door zijn donorkinderen, grijpt hij die kans. Hij schrijft zich in bij de Fiom KID-DNA Databank. En zo wordt hij gevonden door de vrouw die hij inmiddels zijn donordochter noemt.
Als de vrouw van Wim zwanger is van hun derde kindje vraagt de gynaecoloog of hij misschien spermadonor wil worden. Zelf wist ik het op dat moment nog niet zeker, maar mijn vrouw vond dat ik het moest doen. Zo kon ik anderen gelukkig maken. Hij krijgt een folder mee naar huis en besluit donor te worden. Het is 1989 en hij krijgt elke maand een telefoontje van het ziekenhuis met de vraag of hij langs kan komen voor een anonieme donatie. Die anonimiteit was wel kort besproken, ik zou volledig onder de radar blijven, maar ik heb daar verder nooit over nagedacht. Ik kan me herinneren dat ik een keer het potje naar het ziekenhuis bracht en ik in mijn ooghoek een arts zag toeschieten. Dat was puur toeval, normaal verliep die procedure volledig anoniem. Behalve zijn vrouw weet verder niemand in zijn omgeving dat Wim donor is.
Het maximum aantal nakomelingen is nooit besproken. Ook daar heb ik zelf nooit aan gedacht. Ik stond er gewoon niet bij stil. Als ons derde kind één jaar is, besluit ik om mij te laten steriliseren. Ons gezin is compleet. Dus ik heb het ziekenhuis gebeld en zij begrepen mijn besluit. Jaren gaan voorbij. Totdat hij een bericht leest over de Fiom KID-DNA Databank. Zowel spermadonoren, eiceldonoren als donorkinderen kunnen zich inschrijven en hun DNA-profiel in de Fiom KID-DNA Databank laten opnemen.
Wim: Ik vond het geen probleem om gevonden te worden. Graag zelfs, ik was wel benieuwd naar mijn nakomelingen.
Aan de hand van DNA-profielen kunnen donoren en donorkinderen worden gematcht. Als bekend wordt dat de Nederlandse overheid het inschrijfgeld vergoedt, staat hem niets meer in de weg. Hij schrijft zich in. “Ik vond het geen probleem om gevonden te worden. Graag zelfs, ik was wel benieuwd welke nakomelingen er van mij rondliepen.” Het aanmelden ging eenvoudig, aldus Wim. Gegevens worden ingevuld en opgestuurd. Via de post ontvangt hij een set om zelf zijn wangslijm mee af te nemen. En dan is het wachten op een match.
Die komt in mei 2019. Er was een 100% match met een donordochter, Anne. Dat vond ik leuk, ik wilde haar graag ontmoeten. Wim is akkoord met het doorgeven van zijn naam en er wordt een afspraak gemaakt bij Fiom in Den Bosch. Voorafgaand aan de ontmoeting worden er een aantal dingen met een maatschappelijk werker besproken. Wat zijn de verwachtingen? Welke vragen spelen er? Eigenlijk was ik helemaal niet zenuwachtig van te voren. Zij wel, daar hebben we naderhand nog om kunnen lachen. Maar vanaf het moment dat we elkaar een hand gaven, was er een klik. Het voelde gelijk vertrouwd. We lijken niet echt op elkaar, vinden we zelf, maar familie ziet die gelijkenis wel. Het was een fijn gesprek waarin we veel aan elkaar hadden te vertellen. De maatschappelijk werker van Fiom moest ons op een gegeven moment zelfs vragen om af te ronden. Wim belde na de afspraak meteen zijn vrouw. Zij vond het prachtig. Mijn kinderen wilden Anne ook graag ontmoeten. De begeleiding van Fiom werd als prettig ervaren, maar uiteindelijk moet je het natuurlijk ook zelf doen.
Het contact tussen Wim en Anne is warm. Op vakantie worden foto’s naar elkaar gestuurd, hij noemt haar zijn bonusdochter. Ik heb ondertussen haar moeder ontmoet. Door de vele verhalen die er rondgingen over misstanden rondom dokter Karbaat, was Anne bang dat ze van hem was. Gelukkig bleek dit niet zo te zijn. Toen ze haar vrienden vertelde dat ze haar biologische vader had gevonden, gingen ze raden. Zou hij een boer zijn of tandarts, kaal of met tattoos? De opvoedvader van Anne verdween op haar 12e uit beeld, voor haar gevoel heeft ze na 15 jaar nu weer een vader. Een bonusvader.
In 2019 krijgt Wim er een dochter bij, maar twee jaar daarvoor heeft hij een dochter verloren. Zij is plotsteling overleden aan een longembolie. Dat was erg zwaar. Anne kan mijn dochter nooit vervangen, maar het is wel heel apart. Mijn zoon noemt haar nu zelfs zijn zus. Ze is goed opgenomen in de familie, dat is geweldig. In mijn omgeving - mijn hardloopmaatjes, collega’s - wordt ook leuk gereageerd. Anne heeft het gevoel dat ze in een warm nest terecht is gekomen.
Wim: Anne kan mijn dochter nooit vervangen, maar het is wel heel apart. Mijn zoon noemt haar nu zelfs zijn zus.
Wim staat nog steeds in de Fiom KID-DNA Databank. Er kunnen zich immers nog meer donorkinderen inschrijven. Zij zijn van harte welkom en ik ontvang ze met open armen. Ik vind het geen probleem dat mijn DNA nu bekend is, het ligt immers niet op straat. Hij heeft ook een video opgenomen, waarin hij over zichzelf vertelt. Hierdoor kunnen toekomstige nakomelingen meer over hem te weten komen, ook als Wim er niet meer is. Als ik zie hoe mooi het met Anne is gelopen. Hoe gelukkig ze nu is, de rust die ze gevonden heeft. Dat is het opheffen van mijn anonimiteit meer dan waard. Natuurlijk moet iedere donor zijn eigen beslissing maken, maar ik zou zeggen: stap uit de schaduw en schrijf je in. Ik heb gezien wat voor iets positiefs eruit voort kan komen.
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.
* In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.
