Na het overlijden in 1993 van mijn echtgenote en moeder van mijn drie dochters hoorde ik via de radio in 1994 dat er een behoefte bestond aan spermadonoren. Ik heb mij toen gemeld bij het AZL te Leiden en ben daar aangenomen als B-donor.
Toen ik er na 5 jaar mee wilde stoppen hoorde ik dat mijn sperma geschikt was als donor voor ouders die samen drager zijn van kinderen met taaislijm ziekte. Ik ben daarom nog 2 jaar doorgegaan met doneren en heb toen er een punt achter gezet gezien mijn leeftijd. Als je na 16 jaar de naam en adres van de donor van de notaris krijgt toegestuurd moet die er natuurlijk nog wel zijn.
En inderdaad vanaf 2014 heb ik diverse meldingen van de notaris ontvangen, deze hebben geresulteerd in een aantal van 5 dochters. Wat mij alleen irriteert is, dat als je leest hoeveel moeite kinderen moeten doen om een donor te vinden, terwijl er door de notaris nog meerdere dossiers zijn verzonden, ik nog steeds in afwachting ben van enig contact. Gezien mijn leeftijd (74) heb ik geregeld dat de notaris bekend is met de eventuele halfzusters als er contact gezocht mocht worden. Het origineel is altijd beter, dus stel het niet te lang uit. Uit voorzorg sta ik ook ingeschreven bij de Fiom KID-DNA Databank.
Jan: ik ben nog steeds in afwachting van enig contact
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.
* In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.
