De biologische vader van het kind

'Een vrouw van 28 jaar, met haar ene been in de Nederlandse en haar andere been in de Marokkaanse cultuur, raakt onbedoeld zwanger, ondanks het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Haar (geheime) vriend is getrouwd en kan in deze situatie niets voor haar betekenen. Hoewel ze thuis bij haar ouders woont, heeft ze haar zwangerschap geheim kunnen houden. Ze is verdrietig maar vindt gezien haar familie en culturele achtergrond dat adoptie voor haar en het kind de beste optie is. Ze heeft haar kind een naam gegeven met een mooie betekenis.'

'Een vrouw van Poolse afkomst, 39 jaar, is zwanger en weet dit al vrij vroeg in de zwangerschap. Ze heeft geen mogelijkheden om een abortusbehandeling te krijgen in Polen, waar ze op dat moment even verblijft om haar twee kinderen te zien. Als ze terugkomt naar Nederland, waar ze verder woont en werkt, blijkt ze te laat te zijn voor een behandeling. Ze blokt haar zwangerschap om door te kunnen gaan. Bovendien, niemand van de Poolse gemeenschap mag weten dat ze zwanger is. De wereld is klein en dan zou er geroddeld worden. Pas als de bevalling zich daadwerkelijk aankondigt, gaat ze naar een ziekenhuis. Ze bevalt van haar kind en komt daarna in contact met Fiom. Ze vertelt dat ze hier in Nederland een bestaan probeert op te bouwen om zo haar kinderen, die bij hun oma wonen, te kunnen onderhouden. De relatie met de betrokken man is inmiddels uit en hij wil er niet voor haar en het kind zijn. Ze kiest voor afstand ter adoptie. Ze zegt: ‘Ik ben zeker verdrietig dat mij dit is overkomen, maar ik zie geen andere keuze. De omstandigheden in Polen zijn zo slecht, dat ik ervoor kies dat dit kind in Nederland een goede toekomst krijgt. De steun en begeleiding die ik hier in Nederland krijg, zou in Polen nooit gebeuren.’ Ze vindt het fijn dat er van alles mogelijk is om toch in contact te blijven met haar kind.'

'Een vrouw van 42 raakt onbedoeld zwanger. Ze heeft een wankele relatie die door deze zwangerschap nog meer onder druk komt te staan. Ze heeft te kampen met terugkerende depressies. Ze is maar net stabiel genoeg om voor zichzelf te zorgen. Het wordt gaandeweg het keuzeproces duidelijk dat zij niet zelf kan gaan zorgen, dat wordt te veel. Zij en haar partner wensen voor het kind een langdurige stabiele omgeving en voorzien dit bij adoptieouders. De afspraak is gemaakt dat adoptieouders elk jaar een update geven over het wel en wee van het kind. Na een aantal jaren meldt de vrouw dat ze nog steeds achter haar keuze staat en het fijn is om te weten dat het kind goed is terechtgekomen. De relatie met haar partner is inmiddels verbroken.'

'Een vrouw van 42 jaar heeft twee kinderen in de leeftijd van 15 en 12 jaar. Ze heeft twee banen en werkt daardoor zes dagen in de week. Door de pil heen raakt ze ongepland zwanger. Daar komt ze laat achter want ze blijft maandelijks een bloeding houden. Ze is overbelast en kan het niet aan om voor de baby te gaan zorgen. Ze wil een stabiele basis voor de baby om op te groeien, meldt ze en ze wil daarom kiezen voor een adoptiegezin. Het liefst een gezin waar ook al een kind is. De twee oudere kinderen wil ze op een later moment in hun leven vertellen over de situatie. Ze is blij met het adoptiegezin en de updates die ze ontvangt maar wil liever verder geen persoonlijk contact. ‘Ik moet verder’, zegt ze daarover, ‘maar hij mag mij later via Fiom benaderen als hij vragen heeft’.'

'Een jonge vrouw van 19 jaar gaat op een date, voor het eerst weer tijdens de Corona-maatregelen. Via internet heeft ze enige tijd contact met een leuke jongen. Ze spreken af en hij komt bij haar thuis om wat te drinken. Het is heel gezellig maar het laatste gedeelte kan ze zich niet herinneren. De volgende dag wordt ze wakker en voelt zich niet helemaal goed. Terwijl ze toch maar twee wijntjes heeft gedronken. Het lukt haar niet meer om in contact met de jongen te komen. Ze heeft geen idee wat er gebeurd is maar gaat verder met haar leven. Negen maanden later gaat ze met enkele klachten naar de huisarts, daar constateert hij een voltooide zwangerschap*[1]. Ze kan elk moment bevallen, ze heeft zwangerschapsvergiftiging en bevalt twee dagen later. Het is een heftige periode voor haar. Ze denkt er goed over na en besluit om het kind te laten adopteren. Ze doet veel moeite om het voor haar kind goed te maken, ze denk na over wat voor soort gezin ze wenst voor haar kind en geeft veel informatie over zichzelf mee.'

'Een meisje van 16 raakt bij haar eerste seksuele contact onbedoeld zwanger. Ze blijft elke maand wat bloeden en heeft daardoor niets in de gaten. Pas in week 32 krijgen haar ouders een vermoeden omdat ze al een tijd niet lekker is en een buikje krijgt, dat heeft ze anders nooit. Het meisje en haar ouders hebben intensief met elkaar en hun begeleider gepraat over de mogelijke toekomst van henzelf en het kind. Uiteindelijk is gekozen voor een pleeggezin dat langdurig voor het kind gaat zorgen. Binnenkort wordt het meisje 18, ze is van plan dan aan te geven dat ze graag wil dat deze pleegouders officieel haar kind adopteren. Adoptie voelt beter voor haar dan een pleeggezin, zegt ze.'