1968: Met mijn oom van achttien mocht ik van mijn ouders voor het eerst uit. Vijftien jaar jong was ik. Geweldig! Wat een ervaring. Hele avonden gedanst in een discotheek.
Na enige maanden mocht ik met een vriendin mee zonder mijn oom en wij stapten op de tram, helemaal uitgelaten. Die avond vergeet ik nooit meer... Ik stond te dansen en keek naar de draaideur en daar stapte een jongen uit. Hij zag mij ook en we hadden gelijk een klik. Echt we waren toen al smoorverliefd op elkaar. Dat werd dus mijn eerste vriendje en na zo’n twee maanden gebeurde het dan! Toen was het al 1969. Ik was net 16 jaar geworden.
Hij woonde in een spannende buurt waar zijn ouders een café hadden, dus konden wij regelmatig naar de zolder glippen, wat ook heel spannend was. Op een avond ging ik alleen met mijn vriendin naar de disco, mijn vriendje moest zijn ouders helpen in het café. Toen we op de tram stonden te wachten (om weer naar huis te gaan) werd ik ineens in een auto getrokken, zo van de tramhalte af. Mijn vriendin kon niets doen, maar begon te schreeuwen en de portier van de disco kwam ook aangerend. Helaas te laat. De auto ging er met een rotgang vandoor. In de auto zaten vier mannen en een hield een schaar tegen mijn keel. Een ander deed mijn horloge af en doorzocht mijn tasje.
Ineens stopten ze en werd ik meegesleurd naar een woning op de 1e verdieping, daar zaten nog eens vier mannen. Ik werd in een kamertje geduwd en zij begonnen mij te verkrachten onder bedreiging. Ineens stond ik buiten Ik weet niet hoe ik naar huis ben gekomen. Ik weet alleen nog dat ik een elektriciteitshuisje ben tegengekomen.
Eenmaal thuis zat mijn vader te wachten, boos omdat ik te laat was. Ik heb helemaal niets verteld en ben huilend naar mijn bed gegaan. Wel had ik het een paar dagen later aan mijn vriendje verteld. Zijn reactie was een grote teleurstelling en ik was totaal de weg kwijt. Hij maakte het uit, omdat hij me nu vies vond! Maanden later sleepte mijn vriendin me weer mee naar de disco en al gauw stond ik weer hele avonden te dansen. Daar ontmoette ik mijn tweede vriendje, een hele leuke, knappe jongen en na drie maanden gebeurde 'het' met hem.
Rianne: Ik wist niet dat ik al een half jaar zwanger was.
Bij ons thuis werd nooit over voorbehoedsmiddelen gesproken, ondanks dat mijn twee oudere zussen op hun zeventiende moesten trouwen. Totdat mijn moeder had opgemerkt dat ik al een tijdje niet meer ongesteld was geworden. Ik stond daar zelf totaal niet bij stil. Zij ging een afspraak met de huisarts maken om te vragen of ik misschien al aan de pil toe was. Nou oké, zei ik, doe maar.
Op die dag, half februari 1970, kreeg ik te horen dat ik al een half jaar zwanger was. Wat een schok! Ik had niets in de gaten, voelde me net als anders en een abortus kon niet meer. Mijn moeder bracht me naar mijn werk en zei dat ze met mijn vader zou gaan praten. Hij belde me op mijn werk en zei dat ik gewoon naar huis moest komen en niet bang hoefde te zijn. Er zou een oplossing zijn. Die oplossing was dus het afstaan van het kindje. Daar ben ik mee akkoord gegaan, ook omdat ik niet wist van wie het kindje was.
Was het van mijn eerste vriendje of van een van de verkrachters. Mijn tweede vriendje heeft me er heel goed doorheen geholpen. Hij bleef met me uitgaan tot aan de geboorte van het kindje. Het was een jongen. Dat was in mei 1970. Toen moest ik nog een week in het ziekenhuis blijven. Echter vier dagen na de bevalling kwam mijn broer me vertellen dat mijn vader was overleden. Mijn vader had nog een fruitmand gebracht en gezien het goed met me ging. Hij had ook nog gezegd dat het zo beter is voor iedereen. Twee maanden later werd ik zeventien en had al een heel verleden. In 1972 ging de verkering uit.
Rianne: Ieder jaar op zijn geboortedag heb ik het moeilijk.
Ik wilde dit toch eens een keer op papier zetten, weinig mensen weten hiervan af. Dat kindje heb ik een naam moeten geven. Ik vraag mij af of hij nog steeds zo heet. Ik vraag mij regelmatig af of hij een goed leven heeft. Ieder jaar op zijn geboorte dag heb ik het moeilijk. Ik hoop dat men hem het juiste verhaal heeft verteld. Ik vraag mij af of hij ook wel eens aan zijn biologische moeder denkt en wat ik me zeker afvraag: wie is zijn biologische vader? Ikzelf denk en hoop dat het mijn eerste vriendje is.
* In verband met de privacy is de naam in dit verhaal verzonnen.
* Dit ervaringsverhaal is geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, dit kan voor iedereen anders zijn.
