07/10/2020 - Tekst: Machteld Stilting

Na de komst van haar oudste dochter in 2004 tekende Inge Andersson (1970) haar ervaringen op in het boek Bloem van China, dochter in Nederland. Toen vier jaar later dochter Yanne in hun gezin kwam, volgde het boek Dochters van China, zusjes in Nederland. De rootsreis die het gezin zomer 2019 maakte, bleek een uitgesproken gelegenheid voor een vervolg. Hebben ze er wel Wifi? is een openhartig en nuchter verslag van die reis. Inge: ‘We hebben het geweldig gehad, al was het voor de meiden ook weer niet zaligmakend. Een skivakantie hadden ze ook heel vet gevonden.’

Rootsreis met haar dochters.jpg

De titel van het boek is exact de eerste reactie van Hua (16) toen ze hoorde dat ze op rootsreis naar China zouden gaan. Want alles goed en wel, maar wat heb je aan indrukwekkende foto’s als je ze niet eens op Instagram kunt zetten? Yanne (13) wilde mee op voorwaarde dat ze met het vliegtuig zouden gaan én dat ze bij het raampje mocht zitten. Inge, in het dagelijks leven zorgcoördinator op een vrije school, lacht: “Nee, het was niet bepaald de reactie die Michel en ik voor ogen hadden. Maar tegelijkertijd had het ons ook verbaasd als ze anders hadden gereageerd.”

Hua en Yanne zijn nu eenmaal nuchtere en praktisch ingestelde Hollandse dames, die maar weinig met hun adoptieachtergrond bezig zijn. De leuke Chinese spulletjes waar Inge vroeger hun kinderkamers mee opfleurde, gingen linea recta de deur uit toen haar dochters zelf hun kamers gingen inrichten. En ook in de woonkamer verdwijnen onder lichte dwang de Chinese memorabilia steeds vaker naar de achtergrond. Letterlijk. “Mama zet ze dan achter de tv, toch mam?” grinnikt Yanne. Inge: “Ja, het was duidelijk dat die rootsreis er een was op onze verlanglijst, niet direct op die van hen.”

Notenallergie

Ondanks het gematigde enthousiasme van hun dochters besloten Inge en Michel de reis door te laten gaan. “We vonden het belangrijk de meiden kennis te laten maken met het land waar ze vandaan komen.” Het stond al heel lang op de planning, maar werd steeds niet concreet gemaakt vanwege het gebrek aan interesse van hun dochters, maar ook door de notenallergie van Yanne. “De kinderarts raadde het ons een paar jaar geleden nog ten strengste af.” Daarom besloten ze een kleinschalig reisbureau, gespecialiseerd in rootsreizen naar China, in te schakelen. Met gidsen en tolken was de kans dat het fout zou gaan kleiner en als het toch fout zou gaan kon er ten minste gecommuniceerd worden in een ziekenhuis. Bovendien zou het de reis een stuk relaxter maken, en dat was wel een eis van Hua en Yanne: niet alleen adoptiegedoe, ook gewoon lekker vakantie houden. Het was een afspraak waar Inge en Michel gedurende de reis regelmatig aan herinnerd zouden worden.

Reisverslag op Polarsteps

Voor Inge stond direct vast dat ze een en ander weer zou vastleggen in een boek. Ze had destijds tijdens de reis naar Hua en ook daarna veel met een vriendin gemaild. “Ik vond het zo’n intens gebeuren, en door te schrijven kreeg ik mijn gedachten goed op een rij.” Toen ze de mails later had geprint en haar vader – voormalig journalist – ze onder ogen kreeg, stelde hij voor er ‘iets mee te doen’. Dat was de aanzet voor het boekje over de adoptie van Hua. Een boekje over de komst van Yanne was vervolgens een vanzelfsprekendheid. Net als een verslag van de rootsreis, die ongetwijfeld ook indrukwekkend zou worden.

Inmiddels was Inge gepokt en gemazeld. Al voor de reis schreef ze wat stukjes, omdat ze bijvoorbeeld ook bewust wilde stilstaan bij het feit dat adoptie in een ander daglicht is komen te staan. Tijdens de reis hield ze aantekeningen bij op de app Polarsteps. Dat haar dochters nu ouder zijn, maakte het wel wat anders, vertelt Inge: “Ik wilde het uiteraard wel zo opschrijven dat zij er ook oké mee zijn. Ze hebben het manuscript dan ook beiden gelezen en goedgekeurd voor het naar de drukker ging.”

Tehuisbezoek

Het werd inderdaad een memorabele reis. De ontvangst in het tehuis van Hua in Huazhou was allerhartelijkst en de ontmoeting met een van haar verzorgsters ronduit emotioneel. Een dag later komen ze via een bizarre samenloop van omstandigheden ook nog eens in contact met een medewerkster van de boekwinkel waarvoor Hua te vondeling was gelegd. En nog diezelfde avond staat er een cameraploeg voor hun neus die Hua’s adoptieverhaal willen vastleggen. “En ze ging hups zo op haar badslippers voor de camera haar verhaal doen!” zegt Inge trots. Hua zelf is ook nu weer een stuk nuchterder: “Ach, het was een once in a lifetime kans. Die moet je niet laten liggen.”

Daarna waren de geboorteplek en het tehuis van Yanne in Kunming aan de beurt. Inge en Michel hadden vooraf wel wat zorgen. Zou het voor Yanne net zo’n mooie ervaring worden als voor Hua? Gelukkig was dat het geval. Ook Yanne wordt met open armen ontvangen. Bij een van de nanny’s lopen zelfs de tranen over de wangen als ze ontdekt wie ze voor zich heeft. Het doet Yanne zichtbaar goed. De dag erna wil ze zelfs het politiebureau bezoeken waar ze als baby opgevangen is. En als klap op de vuurpijl stellen ze daar voor om haar DNA achter te laten. Inge: “En weer stond ik perplex. Ze deed het!” Maar ook haar jongste dochter nuanceert het geheel: “Omdat het kon, nam ik het aan. Maar uit mezelf zou ik er niet heel veel moeite voor hebben gedaan.”

Ook écht vakantie

Toen was het tijd voor vakantie, vonden Hua en Yanne. Geen adoptiepraat meer. Ze wilden zwembaden, grote winkelcentra, souvenirshops en, als kers op de taart, het in adoptieland befaamde resort ‘The Giggling Tree’. Uiteraard gingen Michel en Inge daarin mee, dat hadden ze immers afgesproken. Maar Inge vond het diep vanbinnen best lastig. Ze wilde eigenlijk meer onderzoeken, terug naar de geboortesteden, zaken uitdiepen. “Ik moest mezelf echt voor ogen houden dat we onze kinderen zouden volgen, dat het niet om mijn verlangens ging.”
Door de rest van de reis écht vakantie te houden en een balans te vinden tussen het bezoeken van tempels en winkelcentra, kijkt het hele gezin tevreden terug op de reis. Dus wat als ze nou ineens heel veel geld zouden krijgen? Wordt het dan die skivakantie of toch China? “Skiën,” antwoord Hua resoluut. Yanne aarzelt iets langer. Mag het niet allebei? Nog voor het antwoord komt heeft ze al een oplossing: “We kunnen gaan skiën in China!”
Topplan.

Op rootsreis naar China met onze geadopteerde puberdochters - Inge Andersson 
ISBN 978-94-640-3400-4 € 16,99