Marieke
Ik ben Marieke en samen met mijn man mochten we twee jaar geleden de trotse ouders worden van een Hongaarse tribling (een peuter en twee kleuters). Ik wil jullie een kijkje geven in ons leven. Een leven waarin adoptie dagelijks een rol speelt, een leven waarin we genieten van onze kinderen, een leven met vallen en opstaan.
Maart 2024
I.v.m. de privacy van onze kinderen vermeld ik hun geslacht niet, schrijf ik alles in de ‘hij-vorm’ en schrijf ik in termen als ‘de oudste’, ‘de jongste’ of bijv. ‘brussen’.
Wanneer ik je bij het zwembad omkleed voordat je zwemles begint zie ik dat je handdoek mist in je tas. Snel weeg ik alle mogelijke opties in m’n hoofd af om een handdoek op te kunnen halen. Ik weet hoe belangrijk het voor je is dat ik boven achter het raam meekijk wanneer je zwemt. Sinds ik dat doe is je concentratie zoveel groter. Ik besluit dus direct naar huis te gaan. Je zwemles begint over 10 minuten, dus als ik nu ga zal ik maar 10 minuten van je les missen.
Ik vertel je dat ik naar huis ga om je handdoek op te halen en dat je bij m’n collega kunt blijven die haar zoon naar zwemles brengt. Je hebt een goede klik met hem en jullie zwemmen in dezelfde groep. M’n collega zal je naar het bad brengen en je helpen om je kurken en schijven om te doen. Ik geef je een kus en ga. Jij pakt het heel relaxt op. Je weet dat ik straks terug kom en blijft ontspannen achter bij m’n collega. Je vertelt me nog even dat ik niet te snel moet rijden voor de handdoek J
Wanneer ik (na toch wel een snel ritje ;) ) terug kom bij het zwembad lig je al in het water. Je spot me al snel, zwaait even en zwemt verder.
Zo knap! Dit had je eerder niet gekund: zonder voorbereiding bij een ander blijven. En dat was ook goed, we zijn maar wat blij dat je geen allemansvriendje bent, dat is een goed teken. En tegelijkertijd is het gezond dat je in het afgelopen jaar hebt geleerd dat ik altijd terug kom en je ook onverwachts even bij een ander kunt blijven zonder in paniek te raken of je af te sluiten.
Mijn knapperd, wat word je groot!
