Marieke
Ik ben Marieke en samen met mijn man mochten we twee jaar geleden de trotse ouders worden van een Hongaarse tribling (een peuter en twee kleuters). Ik wil jullie een kijkje geven in ons leven. Een leven waarin adoptie dagelijks een rol speelt, een leven waarin we genieten van onze kinderen, een leven met vallen en opstaan.
juni 2023
I.v.m. de privacy van onze kinderen vermeld ik hun geslacht niet, schrijf ik alles in de ‘hij-vorm’ en schrijf ik in termen als ‘de oudste’, ‘de jongste’ of bijv. ‘brussen’.
Op deze Vaderdag wordt opa uiteraard ook bezocht. Maar wat nog veel belangrijker is, het is tijd voor dè foto. “De foto? Welke foto” zul je misschien denken. Hier thuis kunnen we er niet omheen. In de keuken staan twee foto’s, van onze beide families één. Familiefoto’s met onze ouders, broers/zussen, neefjes en nichtjes.
Jij staat bijna dagelijks voor de familiefoto. Een foto van bijna twee jaar oud. Keer op keer vraag je je af waarom jij er niet op staat. We zijn toch allemaal samen familie? De uitleg dat jij toen nog in Hongarije woonde is niet genoeg. We kunnen immers gewoon een nieuwe maken?
En zo help je mij en je oma er steeds weer aan herinneren. We hebben je allebei beloofd om een foto te maken zo gauw de lockdowns i.v.m. Corona voorbij zijn en we weer met de hele familie samen kunnen komen.
Eindelijk is het vandaag dus zover! Een foto van de hele familie. En wat ben ik trots op en blij met m’n familie. Nog even m’n lieve kind, dan staat de nieuwe foto bij ons in de keuken: allemaal familie!
