Stéphanie
Ik ben Stéphanie en samen met mijn man zijn wij de trotse ouders van onze Filipijnse zoon. Wij zitten midden in een tweede adoptieprocedure en zijn in blijde afwachting van een broertje of zusje uit de Filipijnen. Al schrijvend geef ik je een kijkje in ons prachtige gezin, lees en geniet!
juni 2023
Ik heb me met moeite achter mijn tafeltje gewurmd, waarbij ik in het voorbijgaan met mijn achterste de menukaart van mijn buurman van de tafel heb geveegd. Het is tjokvol en bijna alle zitplekjes zijn bezet. Ik klap mijn laptop open en probeer verbinding te maken met het wifi-netwerk. Probeer…want het lukt niet. Prima dan blijf ik lekker offline. Ik zit geïnstalleerd bij één van mijn favoriete koffiezaakjes in de stad. Naast me vang ik een gesprek op over tatoeages en het verschil tussen een pinda en een noot. Aan de ene kant van mijn scherm staat een flat white, aan de andere kant een glas water. Ik ben er klaar voor om een fractie van mijn gedachten en gevoelens van de afgelopen tijd aan het papier van deze blog toe te vertrouwen.
Waar zal ik beginnen? Bij het begeleidingstraject wat we weer zijn gestart met onze zoon, bij de impact die dit nu heeft op ons gezin of bij de beslissing die we hebben genomen wat betreft de werkverdeling? Ik begin maar bij mezelf. De laatste tijd vind ik mezelf namelijk heel belangrijk. Mijn eigen welzijn staat op een hoger pitje dan lange tijd is geweest. Me-time is wat ik meer dan ooit kan gebruiken en wat ik meer dan ooit probeer te creëren. Vandaag is dit schrijven in mijn favoriete koffiezaak mijn me-time.
We zitten op dit moment met ons gezin in een fase waarin onze zoon veel begeleiding, zorg en aandacht nodig heeft. Dat krijgt hij met veel liefde, toewijding en geduld. Dat betekent wel dat het grootste gedeelte van mijn liefde, toewijding en geduld aan hem ‘opgaat’. En dat de bodem van vooral het potje geduld steeds sneller en vaker in zicht is, terwijl het ook steeds lastiger is om dat potje weer gevuld te krijgen. We hebben besloten dat ik nog maar 1 dag in de week blijf werken, waardoor er altijd iemand thuis is bij onze zoon. Hierdoor kan onze zoon alle aandacht en begeleiding krijgen die hij verdient, waarbij ook de rust in huis meer is gewaarborgd. Geen stress meer in de file om op tijd thuis te zijn, geen onmogelijk gepuzzel om begeleidingsafspraken te plannen. Dit betekent wel dat er nog een extra dag zorg op mijn schouders terecht komt, met daardoor minder tijd om zelf op te laden. Het is een vicieuze cirkel waarin het zoeken is naar de juiste balans voor alle partijen. Ik vind het minder werken echt heerlijk en merk veel meer rust bij mezelf en in het gezin. Maar met nog maar één dag buitenshuis werken voelt mijn wereld toch ook een stukje kleiner.
Daarom ben ik meer bewust bezig met mezelf, met mijn eigen welzijn. In het begin voelde dat egoïstisch, mijn eigen belangen boven die van mijn gezin zetten. Het gevoel hebben geen toegewijde moeder te zijn. Maar lieve lezers, hoe kun je voor iemand anders zorgen, als je niet eerst voor jezelf hebt gezorgd? In het vliegtuig is het ook zo; in geval van nood zet je eerst je eigen zuurstof masker op, daarna dat van je kind. Hoe kan ik liefde, toewijding en geduld uitdelen als mijn potjes leeg zijn? Me-time momenten zijn mijn manier die potjes weer ruimschoots te vullen. Ik plan perioden in mijn agenda om gewoon even niets te doen. Benen omhoog met een boekje op de bank. Stofzuigen kan morgen ook wel, die kruimels blijven geduldig liggen. Buiten de deur schrijven met een lekkere bak koffie erbij. Afspraken plannen onder schooltijd en buiten die tijden ‘nee’ verkopen. Eén avond in de week standaard blokken in onze gezamenlijke agenda, zodat mijn man en ik even op de bank kunnen hangen en bij kunnen kletsen. Nee zeggen tegen een uitnodiging voor een afspraak, omdat ik gewoon moe ben en behoefte heb aan een avondje op de bank. Me-time is een investering die zich royaal uitbetaalt met winst voor ons hele gezin.
Is dat makkelijk? Nee, maar ik doe het zonder schuldgevoel. Het maakt me een gelukkiger mens en het zorgt ervoor dat ik meer energie heb. Dat maakt me een meer toegewijde moeder en partner. Klinkt als een win-win situatie toch? Soms zijn de keuzes die je maakt moeilijk, groot en is de impact ervan onvoorspelbaar. Maar ik heb gemerkt dat zolang je dicht bij jezelf blijft en ze maakt uit liefde voor elkaar, het rendement van je investeringen groter is dan je had kunnen vermoeden.
