Marieke
Ik ben Marieke en samen met mijn man mochten we twee jaar geleden de trotse ouders worden van een Hongaarse tribling (een peuter en twee kleuters). Ik wil jullie een kijkje geven in ons leven. Een leven waarin adoptie dagelijks een rol speelt, een leven waarin we genieten van onze kinderen, een leven met vallen en opstaan.
Januari 2023
I.v.m. de privacy van onze kinderen vermeld ik hun geslacht niet, schrijf ik alles in de ‘hij-vorm’ en schrijf ik in termen als ‘de oudste’, ‘de jongste’ of bijv. ‘brussen’.
Je zit inmiddels een week of zes op school, waar je begonnen bent in groep twee. Afgelopen week moest je een PowerPoint maken met foto’s van je huis en je familie. De hele klas had dit als opdracht gekregen om zo elkaar beter te leren kennen en betrokken te zijn op elkaar.
We praten er samen over en jij hebt het plaatje al helemaal voor ogen. Want jij bent niet alleen jij hier in Nederland. Jij bent jij met je Hongaarse roots en je geschiedenis daar. Dus pak je je fotoboek erbij en zoekt foto’s op van de huizen waar je gewoond hebt, van je pleeggezin, van ons huis, ons gezin en uiteraard onze hond. Wat zijn we blij met je lieve, betrokken juffen. Jij mag je presentatie gewoon uitbreiden met jouw geschiedenis. Het lijkt ons een goed moment om zo de klas te vertellen over jouw verleden. En dus zit je bij mij op schoot en maken we samen de PowerPoint. Je leert omgaan met de muis en leert zelf afbeeldingen invoegen. Je typt zelf de teksten bij de dia’s. En wanneer het klaar is lopen we een aantal keren samen de presentatie door. Jij bent er helemaal klaar voor.
Daar ga je vandaag, op naar school. “Mama, ik ga vandaag de foto’s laten zien!”.
Na schooltijd sta ik bij het hek. Net als elke dag vlieg je in m’n armen en begroeten we elkaar met een kus. Een kus die vandaag heeeeeeel lang duurt. Je hebt je presentatie gegeven en alle info verteld die je wou vertellen. Want jouw verhaal is van jou, jij bepaalt daarin jouw grenzen. Samen lopen we naar huis. Thuis moet er eerst gevoetbald worden en daarna wil je vandaag extra lang knuffelen.
Al met al brengt het je minder van slag dan dat ik had verwacht. Zo blij dat we je verhaal maanden geleden al aan je verteld hebben en het zo steeds meer z’n plekje krijgt in jouw leven. Lieve grote, maar soms stiekem ook nog kleine kind van me. Ik ben zo trots op jou, op wie je bent, op hoe je met de hele situatie omgaat. Wat zien we je groeien in alle opzichten!
