Marieke
Ik ben Marieke en samen met mijn man mochten we twee jaar geleden de trotse ouders worden van een Hongaarse tribling (een peuter en twee kleuters). Ik wil jullie een kijkje geven in ons leven. Een leven waarin adoptie dagelijks een rol speelt, een leven waarin we genieten van onze kinderen, een leven met vallen en opstaan.
April 2023
I.v.m. de privacy van onze kinderen vermeld ik hun geslacht niet, schrijf ik alles in de ‘hij-vorm’ en schrijf ik in termen als ‘de oudste’, ‘de jongste’ of bijv. ‘brussen’.
Een stuk steen op de stoep, wat is daar nou bijzonder aan? Een stuk steen op de stoep, niks bijzonders. Het verhaal er omheen maakt het voor mij bijzonder. Onze jongste is dol op stenen zoeken om ze vervolgens weer te ‘verstoppen’. Dit hoeven geen happy stones te zijn, elke steen is goed en bijzonder voor jou (eigenlijk vind ik alleen dat stukje al een mooie boodschap op zich).
Gisteren vond je deze steen toen we naar school liepen om je brussen op te halen. Zorgvuldig werd een plekje voor de steen gezocht om te verstoppen, een plekje waar je hem op de terugweg weer op kon pikken. Je vond een goed plekje op de stoep, tegen een muurtje van een voortuin. Voorzichtig werd de steen neergelegd. “Dag steen, ik kom je straks weer ophalen. Ik hou van jou steen!”
Dat dus, ik kom je straks weer ophalen…. Het speelde de afgelopen weken erg bij jou. Met de steen wordt het nu uitgespeeld, want je wordt altijd weer opgehaald. Dit tafereeltje geeft me hoop voor de volgende dag, jouw eerste schooldag. En gelukkig klopte dat. Stralend liep je vanmorgen naar school, liep je vol vertrouwen het hek door, de school binnen want… mama komt me altijd weer ophalen!
Zoals jij dat goede plekje voor de steen vond, zo voelt het voor ons dat we het goede plekje voor de kinderen gevonden hebben. Wat zijn we blij met school, met hoe de juffen onze kinderen veiligheid geven en het gevoel dat ze er mogen zijn!
