Tussen de regels door luisteren

Moe en redelijk futloos kijk ik een beetje om me heen. Het is druk, warm en het liefste zou ik wegkruipen en beginnen aan een lange, diepe zomerslaap. Ik dagdroom nog even verder tot de bubbel waarin ik zit plotseling wordt kapot geprikt. Mijn zoon spuugt zijn chocolademelk over het tafeltje waar we zitten. De melk drupt van het tafeltje op de stapels Duckies die hij zit te lezen. Ik weet meteen wat er is gebeurd. Ik heb hem namelijk net gewaarschuwd. 'Lieverd, pas op met drinken, je chocomelk is warm hè!' Onnadenkend heeft hij net een grote slok genomen van zijn drinken. Dat was dus nog warm...en van schrik heeft hij het gelijk weer uitgespuugd. 

Meteen kijk ik of hij zelf hete chocomelk over zich heen heeft gekregen en vraag of hij zich ergens heeft verbrand. Hij geeft geen antwoord, maar gelukkig zie ik dat hij alleen de tafel en zijn stapel Duckies heeft onder gespuugd. Mijn zoon wordt boos en begint zachtjes te huilen. Hij kruipt nog dieper weg in het hoekje van de bank waarin hij al gekropen zat. 'Ik wil hier weg. Ik wil hier niet eten, het is veel te druk!' Hij heeft net zijn favoriete gerecht besteld: millionaire's pancakes. Pancakes met karamel, chocolade, fruit, shortbread crumble en poedersuiker. Even twijfel ik. Zullen we ons boeltje bij elkaar pakken, afrekenen en inderdaad lekker naar huis gaan? Ik vind het ook druk en het eten kan me gestolen worden. Toch zeg ik: 'Lieverd, we gaan niet naar huis. We blijven hier zitten met elkaar.' In een split second realiseer ik me namelijk wat er aan de hand is en dat naar huis gaan niet de oplossing is. 

Mijn zoon schaamt zich voor wat er net is gebeurd. Hij heeft zojuist in een vol en druk koffiehuis in een reflex zijn chocolademelk over de tafel gespuugd. 'Oh nee, alle mensen hier hebben het gezien en ze kijken allemaal naar me. Mama heeft gezegd dat het warm was, maar dat was ik vergeten. Papa zal vast boos worden omdat ik alles onder heb gespuugd, ook mijn boekjes zitten helemaal onder de chocolademelk. Ik schaam me en voel me zo onhandig, ik wil onzichtbaar worden.' Dat zijn de gedachten die in zijn hoofd opkomen. Nu naar huis gaan is niet de oplossing. Die pancakes wil hij ook echt niet missen. Hij wil weg omdat hij nu gewoon even onzichtbaar wil worden. Het is te druk omdat te veel mensen hebben gezien wat er zojuist is gebeurd. 

Rustig en alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, maak ik ons tafeltje schoon en dep de boekjes droog. Ik houd wijselijk mijn mond over het feit dat ik hem toch had gewaarschuwd dat het drankje warm was. Ik zeg dat het niet erg is dat alles onder de chocolademelk zit. Dat het niet erg is dat andere mensen hebben gezien wat er is gebeurd. Diep van binnen wil ik bij hem in het verste hoekje van de bank kruipen, even meehuilen, ons hele boeltje bij elkaar pakken en naar huis gaan. Rustig en stellig zeg ik dat we niet naar huis gaan, maar hier blijven zitten zodat we gezellig met elkaar kunnen genieten van deze middag en het lekkers wat we zojuist hebben besteld. 

Ik vraag me af hoe lang ik deze rust en stelligheid nog kan bewaren. Of het me blijft lukken om in een split second zijn gedachten te lezen en hier goed op in te spelen. Denken voor twee en continu tussen de regels door luisteren. Ik ben moe en wil het liefst een potje meehuilen. Ik wil alleen aan mezelf denken en geen gedachten lezen. Maar ik ben een 'proud Filipino mom', zoals op mijn T-shirt staat, en heb ontdekt dat (adoptie)ouders die bijzondere kracht echt hebben. Ik weet dat het ergens diep vanbinnen zit en dat het een tweede natuur is geworden. Een zomerslaap zit er denk ik niet in, maar die zomervakantie komt gelukkig precies op tijd.