Voorbereiding vakantie naar geboorteland

We hebben geïnformeerd naar de ervaringen van andere adoptieouders. Kijkend naar de reacties is de leeftijd van rond 8 jaar en ruim 4 jaar in Nederland niet te vroeg. Ook hebben we er uitgebreid over gesproken met de therapeut van onze dochter. Al met al blijft het dan onze eigen inschatting of dit het juiste moment is om te gaan. 

Afgelopen zomervakantie was het zover en zijn wij voor het eerst na de adoptie teruggegaan naar Hongarije. De voorbereiding hiervoor was al heel intensief, omdat onze dochter hier heel erg mee bezig was. Ondanks dat dit iets is wat zij zelf graag wilde, kon ze het niet bevatten. Dit uitte zich in haar gedrag, veel boze driftbuien. Het vooruitzicht om op vakantie te gaan naar Hongarije maakte (onbewust) veel los bij haar. Dit merkten wij aan verschillende dingen. Ik schets een aantal situaties: 

• Zo was ze met een vriendinnetje op haar kamer aan het spelen. Ik zag dat de foto van haar buikpapa -en mama verplaatst was naar haar bureau en vroeg hiernaar. Haar reactie was “ik mis mijn papa en mama. Die waren veel liever dan jullie.” Deze foto stond eerst naast de foto met ons.
   

• Ze was bij haar vriendinnetje aan het spelen en het gesprek kwam op de huidskleur. Haar vriendinnetje is heel bleek en onze dochter wat bruiner. De moeder van haar vriendinnetje heeft sproeten. Hier spraken ze over. Onze dochter vertelde dat ze haar kleur heeft van haar papa en mama. 
   

• Ze stelt steeds vaker vragen over haar buikpapa -en mama. “Zijn mijn buikpapa -en mama er nog? Of zijn ze dood? Kunnen ze Nederlands praten? Waar is hun huis?” 

• Nabijheid mag steeds vaker alleen vanuit haar komen. Zodra wij haar aanraken of knuffelen, kan ze dit vaak niet ontvangen. Terwijl zij wel nabijheid zoekt in de vorm van tegen ons aan leunen/ steunen. En knuffelen vanuit haar. 
   

• Ze speelt ons dagelijks tegen elkaar uit. Vraagt iets aan de ene ouder en als er een ‘nee’ als antwoord is, vraagt ze dit gelijk of later op de dag aan de andere ouder. 
   

• Afstoten en aantrekken is een dagelijkse strijd. Voor ons heel ingewikkeld, omdat haar manier van afstoten met harde woorden, bij ons hard aankomt. (“je bent irritant”, “ik vind je nooit meer lief”, “ik wil alleen papa (of mama)”). 

Opvallend in deze situaties is dat ze haar biologische ouders nu papa en mama noemt in plaats van buikpapa en buikmama. Dat wij haar wel hebben aangeleerd. Juist omdat het belangrijk is onderscheid te maken. Speelt hier een loyaliteitsconflict mee? Heeft zij het beeld dat wij haar buikpapa -en mama gaan ontmoeten in de vakantie? Denkt ze (onbewust) dat we haar in de vakantie wegbrengen naar Hongarije? Naar haar buikpapa -en mama? Allemaal vragen die bij ons naar boven kwamen.   

We hebben een aftelkalender gemaakt om voor haar inzichtelijk te maken hoeveel nachtjes nog voor we met vakantie gaan. Hier vraagt ze regelmatig duidelijkheid in. Hoe concreet we ook antwoord geven, ze blijft zeggen "ik snap er niks van". Ze lijkt niet ontvankelijk voor onze uitleg. Haar hoofdje zit letterlijk te vol om nieuwe informatie te ontvangen en op te slaan. Kortom: we merken dat er veel gebeurt bij haar en we kunnen er niet de vinger opleggen. Tegelijkertijd zal zij zich wellicht net zo voelen over wat haar te wachten staat. 

De speltherapeut heeft een aantal sessies geweid aan het tijdpad van de vakantie. Middels storytelling heeft zij samen met mij de hele vakantie doorgenomen met onze dochter. Hoe gaat de vakantie eruit zien? Wat gaan we allemaal doen? Wie zijn daarbij? En ook eindigend met dat we met zijn vieren weer samen naar huis gaan. Deze 3 sessies waren heel intensief, maar beetje bij beetje merkten we thuis dat het allemaal landde bij haar. Het hielp haar een beter plaatje te krijgen van de vakantie. Zo konden we iets geruster op pad…