Anne
Ik ben Anne. Samen met mijn man hebben wij eind 2018 onze dochter (2015) uit Hongarije mogen verwelkomen. Daar is ons adoptieavontuur echt van start gegaan en we zitten er nog middenin. Ik vind het heerlijk om onze belevenissen, ervaringen, ups & downs van me af te schrijven en te delen met anderen.
Sinds juli vorig jaar ben ik (tijdelijk?) thuisblijfmoeder. Sinds de adoptie heb ik 3,5 jaar parttime gewerkt en in die tijd gebruik kunnen maken van diverse vormen van verlof. In die jaren heb ik vaak op mijn tenen gelopen, ben ik regelmatig aan mezelf voorbijgegaan en was het keihard werken om alle ballen in de lucht te houden én onze dochter de zorg en liefde te geven die ze nodig had en verdient.
Vooraf aan de adoptie hebben wij altijd uitgesproken, met elkaar en tijdens de gesprekken met de Raad van de Kinderbescherming, dat we ons werk aanpassen aan de behoefte van ons kind. Toen was daar de adoptie en omarmden wij ons kind in ons leven. Na de eerste wenperiode wilden wij, net als andere ouders, ons leven met werk weer langzaam oppakken. Dit ging niet vanzelf en was allesbehalve koek en ei. Wij hebben alle hulp opgezocht en aangepakt om ons verder te helpen, want dat we dit niet alleen konden was ons vrij snel duidelijk. (In een volgend blog zal ik hier meer over vertellen.)
En nu ben ik dus thuisblijfmoeder. In de praktijk betekent dit dat ik er 9 van de 10 keer helemaal kan zijn voor mijn dochter. Wat een rust brengt dit met zich mee. Mijn man kan zich op zijn werk en bedrijf richten, onze dochter weet wie er thuis is voor haar en ik heb minder ballen in de lucht te houden.
En toch, na 8 maanden is dit nog steeds wennen. Ik heb een goed stel hersens, ben fysiek in orde en werk niet. Dit voelt dubbel, heel dubbel. Aan de andere kant kan ik me niet meer voorstellen hoe ik werk en privé heb kunnen combineren, want ik ben moe. Moe van de intensieve jaren, moe van het continue ‘aan’ staan en alert zijn.
Wanneer mijn dochter op school is, is het me-time. Het lukt mij om wekelijks te sporten, maak af en toe een lekkere wandeling, ik probeer het huishouden bij te houden, doe de boodschappen en luister heel veel luisterboeken. Heerlijk ontspannend. Dat ik deze dingen kan doen, op een moment dat mij uitkomt, alleen en zonder me druk te maken over opvang, geeft rust.
Als thuisblijfmoeder ben ik een betere moeder, met een langer lontje en met meer rust.
