Annes dochter heeft het altijd al lastig gevonden dat ze werkte. De mededeling dat ze daar (tijdelijk) mee stopt, wordt thuis dan ook met veel plezier ontvangen.
Lees blog
Annes dochter is de laatste tijd bezig met gelijkenissen tussen mensen. Hierdoor kunnen de meest onschuldige gesprekken ineens gaan over haar biologische ouders. Anne vraagt zich af hoe geef ik antwoord op een vraag zonder dat ik het antwoord weet?
De dochter van Rebecca laat elke dag nog gedrag van verschillende leeftijden zien. Hoe ze dit gedrag moet interpreteren gaat ze al lerend achter komen, ze vraagt lotgenoten om tips en ervaringen.
Rebecca ziet een vriendinnetje voor de neus van haar dochter de deur dicht trekken. Dit is een trigger voor het trauma en ontaard in een ruzie tussen beide. Ze is verrast hoe vergevingsgezind haar dochter daarna blijkt te zijn.
Rebecca geniet ervan dat haar dochtertje de laatste weken zo goed gehumeurd is. Het coronavirus en bijbehorende maatregelen zorgen echter voor wat onzekerheid merkt ze.
Rebecca komt erachter dat ze een ouderdag op school vergeten is in haar agenda te zetten. Ze schiet meteen in paniek over hoe haar dochtertje hierop zal gaan reageren.
Rebecca doet er alles aan om haar meisje evenveel liefde te geven als haar twee eigen zoontjes. Haar dochtertje gelooft niet altijd dat ze dit echt meent. Af en toe krijgt ze dan een mooie reactie en dat is het helemaal waard.
Stéphanie werkt toe naar een gesprekje met de juf van haar zoon over een voorval op school. Ze vraagt zich af in hoeverre ze de adoptieachtergrond moet benoemen en wat daarvan de effecten zouden kunnen zijn.
Het zoontje van Stéphanie praat met haar over zijn biologische moeder. Dit onderwerp doet meer met haar dan ze dacht, maar ze wil het allesbehalve uit de weg gaan.
Stéphanie zou dolgraag beter begrijpen hoe ze haar zoontje makkelijk kan helpen. Een gebruiksaanwijzing en een extra portie geduld zouden geen overbodige luxe zijn.