Stéphanie
Ik ben Stéphanie en samen met mijn man zijn wij de trotse ouders van onze Filipijnse zoon. Wij zitten midden in een tweede adoptieprocedure en zijn in blijde afwachting van een broertje of zusje uit de Filipijnen. Al schrijvend geef ik je een kijkje in ons prachtige gezin, lees en geniet!
November 2022
Sinterklaas is weer in Nederland. Ik denk dat dit geweldige nieuws bij iedereen wel bekend is. Al weken is deze bijzondere gebeurtenis te volgen op het Sinterklaasjournaal en in de winkels kon je maanden geleden al kruidnootjes en chocoladeletters kopen. Bij ons in huis heerst er nog geen Sinterklaaskoorts. Tot nu toe ontsnappen we aardig aan dit virus. Ik moet wel toegeven dat ik enige voorzorgsmaatregelen heb getroffen. Nadat mijn zoon vorig jaar bijna letterlijk door het virus werd geveld, vond ik het welletjes geweest. Het was echt tijd om het grote geheim te verklappen.
Afgelopen zomer kwam het hele Sinterklaasgebeuren ineens ter sprake. Ik dacht, dit is mijn kans, nu kan ik redelijk veilig het mysterie rond de Goedheilig man en zijn Pieten onthullen. “Lieverd, Sinterklaas is een grapje van de papa’s en mama’s voor de kinderen. Ze hebben maar één geheimpje voor hun kinderen en dat is dat Sinterklaas niet echt bestaat..” Deze onthulling viel overigens in goede aarde. Eén geheimpje was blijkbaar te overzien en goed te verwerken.
Ik had me altijd voorgenomen niet mee te doen aan het toneelspel van de Sint. Mijn kind gelooft wat ik als ouder zeg. Als deze hele happening een theaterstuk blijkt te zijn, welke onwaarheden ben ik dan nog meer aan het verkondigen? De allereerste verjaardag van de Goedheilig man die mijn zoon meemaakte in Nederland hebben we dan ook verteld dat het allemaal gewoon in scène is gezet. Alleen geloofde mijn zoon daar helemaal niets van. Hij zag en hoorde overal om zich heen iets heel anders dan wij hem vertelden. Mijn moederhart kon het toen niet opbrengen hier niet in mee te gaan. Dit was wellicht niet de meest handige beslissing in mijn loopbaan als opvoeder. Maar goed, die ervaring steek ik ook weer in mijn zak.
Dit jaar is het raadsel ontrafeld en ondergaan we het Sint geweld ontspannen. Mijn zoon huppelt al weken met zijn Pietenmuts door het huis, zingt al een aantal maanden Sinterklaasliedjes en is al aan het aftellen tot 5 december. Het plezier is er niet minder om geworden, de onrust wel. Er is geen stress, geen spanning en geen onzekerheid meer. Het maakt niet meer uit dat de pakjesboot is gezonken en dat de zak met de cadeautjes van onze straat zich in Manilla bevindt. Mijn zoon wil zijn Pietenpak aan naar school, inclusief roetvegen op zijn gezicht. Dit terwijl hij nooit verkleed de deur uit wil en zich al helemaal nooit laat schminken.
Wat een opluchting is dit. Wat een blij, vrolijk en ontspannen kind hebben we nu, deze periode van het jaar. Nu kunnen we er pas echt allemaal van genieten. Geen geheimpjes meer.
