Stéphanie
Ik ben Stéphanie en samen met mijn man zijn wij de trotse ouders van onze Filipijnse zoon. Wij zitten midden in een tweede adoptieprocedure en zijn in blijde afwachting van een broertje of zusje uit de Filipijnen. Al schrijvend geef ik je een kijkje in ons prachtige gezin, lees en geniet!
29 augustus 2022
Zo af en toe maken we een tijdreis. We reizen dan, sociaal en emotioneel, een aantal jaren terug in de tijd. We stappen met elkaar in de tijdmachine die ons weer brengt naar het moment dat we een gezin werden. De gebeurtenis dat onze zoon al het oude vertrouwde achter zich moest laten en zich in een nieuw avontuur moest storten.
Die reis maken we nooit bewust. Het zijn kleine sluipbewegingen die we maken en die ons dichterbij de tijdmachine brengen. Voor we het goed en wel doorhebben zijn we ingestapt, gaat de deur dicht en flitsen we naar ‘vroeger’. De landing is meestal onstuimig, de deur van het toestel wordt opgeknald en mijn zoon is de eerste die naar buiten stormt.
Wanneer we ons in ‘vroeger’ bevinden, gaat hij in babytaal spreken. Meestal is dit aan het begin van de dag. Wanneer ik hem wakker maak en we gaan aankleden, begint hij brabbelend terug te praten. Het meeste kan ik aardig volgen, maar als we goed met elkaar willen communiceren schiet mijn brabbel kennis toch echt te kort.
Ook is het in ‘vroeger’ heel moeilijk voor mijn zoon met zijn emoties om te gaan. Het lukt daar niet om zijn gemoedstoestand verbaal te uiten of te reguleren. Het verwoorden van gevoelens wordt gedaan door gillen, heel hard gillen, gooien en smijten met alles wat voor handen is of schoppen en slaan naar iedereen die binnen been- en handbereik is.
Het moeilijkste vind ik om mee te gaan naar het juiste plekje in het verleden. In welke fase zijn we geland, welke dingen kan ik wel of niet zeggen, wat moet ik doen of juist laten? Ik vind het zo lastig af te stemmen op de juiste golflengte en frequentie. Er zijn twee dingen die ik dan zo graag zou willen hebben. Het eerste is een uitgebreide handleiding, zo eentje als bij de wasmachine.
In het display verschijnt de melding ‘E10’, maar geen paniek, gewoon even opzoeken wat dat betekent. Op bladzijde 7 staat eenvoudig uitgelegd wat ‘E10’ precies inhoudt en in drie stappen is het euvel te verhelpen. Mijn kind begint oorverdovend te gillen, maar ik blijf de rust zelve, op bladzijde 7 staat namelijk precies omschreven wat de oorzaak van deze situatie is. In drie eenvoudige stappen staat uitgelegd hoe hiermee om te gaan.
Het tweede wat ik heel graag zou willen hebben, is een extra portie geduld. Zodra je merkt dat je door je voorraad geduld heen begint te raken, loop je gewoon rustig naar je proviandkast. Daaruit pak je een nieuw blik geduld en je trekt hem beheerst open, zodat je je voorraad aan kunt vullen. Zo heerlijk lijken deze dingen me.
Gelukkig weet ik inmiddels welke stappen ik zou kunnen ondernemen om met die situaties om te gaan. Na een diepe zucht te hebben genomen vind ik meestal ook nog wel ergens een voorraadje geduld. Maar soms ook niet, dan wordt de situatie alleen maar heftiger en blijkt ineens al mijn rust en kalmte er doorheen te zijn.
Die dingen kunnen gebeuren als je in een paar seconden van het heden naar het verleden reist, onderweg verlies je dan wel eens wat. Ik laat het gewoon gebeuren, want met elkaar komen we toch altijd weer terug in ‘vandaag’. De ene keer duurt het langer dan de andere keer, maar telkens lukt het ons weer en gaat de reis naar het heden sneller. Elke dag maken we ons op voor een nieuw avontuur. Wie weet reizen we nog eens naar de toekomst?
