Marieke
Ik ben Marieke en samen met mijn man mochten we twee jaar geleden de trotse ouders worden van een Hongaarse tribling (een peuter en twee kleuters). Ik wil jullie een kijkje geven in ons leven. Een leven waarin adoptie dagelijks een rol speelt, een leven waarin we genieten van onze kinderen, een leven met vallen en opstaan.
oktober 2023
I.v.m. de privacy van onze kinderen vermeld ik hun geslacht niet, schrijf ik alles in de ‘hij-vorm’ en schrijf ik in termen als ‘de oudste’, ‘de jongste’ of bijv. ‘brussen’.
Jij houdt van kleuren en vooral wanneer ik tegelijkertijd ook zelf kleur. Jij kiest dan een kleurplaat uit die ik moet kleuren. Heel bewust zijn de personages bij mij niet altijd blank. Dit personage heeft net zo’n mooi bruin velletje en zwarte haren als jij.
“Huidskleur, kinderen zien dat toch niet? Ik hoor onze kinderen er nooit over dat jullie kinderen donkerder zijn”. Zomaar een paar veelgehoorde opmerkingen van mensen en ik begrijp ze volledig. Tegelijkertijd zie ik ook dat het voor onze kinderen anders is. Zij zien het namelijk wel.
De één is erg blij met een klasgenootje, want: “hij heeft dezelfde haren als ik”. De ander is blij met de nieuwe juf, want “juf heeft dezelfde haren en heeft ook een bruin velletje”. Onze kinderen zijn zich er dus terdege van bewust. Vandaag nog zei één van hen: “mama, ik ben bruin”. Op dit moment associëren ze het gelukkig niet als negatief, maar wel als anders. In Hongarije is er helaas ontzettend veel discriminatie t.o.v. Roma. We hopen onze kinderen mee te geven dat elke huidsleur goed is en dat wij ze prachtig vinden. Alleen woorden zijn daarbij niet genoeg. Vandaar bijv. ook kleurplaten, speelgoed met getinte personages etc. Want er bestaan zoveel meer kleuren dan blank.
