Anne
Ik ben Anne. Samen met mijn man hebben wij eind 2018 onze dochter (2015) uit Hongarije mogen verwelkomen. Daar is ons adoptieavontuur echt van start gegaan en we zitten er nog middenin. Ik vind het heerlijk om onze belevenissen, ervaringen, ups & downs van me af te schrijven en te delen met anderen.
Om meer inzicht te krijgen en beter te begrijpen waarom wij de weg van hulpverlening hebben bewandeld die wij hebben bewandeld, zal ik in deze blog eerst een toelichting geven over de achtergrond van onze dochter.
Onze dochter was 3,8 jaar oud bij het voorstel van adoptie. Bij het voorstel hebben wij een X aantal documenten en rapportages toegestuurd gekregen met onwijs veel (achtergrond) informatie. Onze dochter is te vroeg geboren, heeft een belaste achtergrond en er was sprake van een algehele ontwikkelingsachterstand. Nieuwe en onverwachte situaties waren zo extreem spannend voor haar, dat ze daar heel angstig van werd.
Zij kon moeilijk tot niet onderzocht worden, omdat zij zich in een vreemde setting verzette, ging huilen en verbaal beperkt communiceerde. Ondanks dat, is er in Hongarije vastgesteld dat onze dochter lijdt aan overige psychische stoornis met daarnaast een gemengde specifieke ontwikkelingsstoornis. Er werd o.a. gesproken over verlate spraakontwikkeling, concentratiestoornis en onevenwichtige emotionele uitbarstingen.
Hoe zag dit eruit bij onze dochter? Qua spraaktaalontwikkeling kende zij een paar korte zinnen in de Hongaarse taal en een tiental woorden. Verder sprak zij met een zelfbedachte abracadabra taal. Hierdoor was er vaak wederzijds onbegrip, wat zich uitte in frustraties en conflicten. Zij kon dan impulsief en met heftige emotionele uitbarstingen reageren, waarbij zij ontroostbaar en soms onhandelbaar gedrag liet zien. Zij had wisselende stemmingen en het omgaan en uiten van emoties ging moeizaam.
Het kindertehuis waar zij woonde, was voor kinderen tot de leeftijd van 4 jaar. Wat betekent dat zij zonder adoptie, overgeplaatst zou worden naar een ander kindertehuis. Vanwege de beperkingen die toentertijd zijn vastgesteld bij haar, zou zij geplaatst worden in een kindertehuis voor kinderen met een verstandelijke beperking.
Vanuit alle documenten was het dringende advies voor onze dochter om deel te nemen aan een intensief ontwikkelingsprogramma en begeleiding. Naar aanleiding van het uitgebreide dossier, hadden wij vooraf ingeschat dat alle (professionele) hulp welkom zou zijn. Om die reden hebben wij tijdens ons verblijf in Hongarije contact gezocht met Fiom Adoptievoorzieningen om na thuiskomst nazorg in te kunnen zetten.
Hierover meer in de volgende blog: hulp omarmen.
