Zoeken

De adoptie van Jeroen, ons tweede kind, ging niet zonder slag of stoot. Achteraf hoorden we dat we een slechte advocaat hadden getroffen. Hij had ons niet goed geïnformeerd. Na tien weken in Costa Rica te hebben verbleven, moesten we zonder kindje naar huis.

Lees dit verhaal

Persoonlijk ben ik heel blij dat ik ben geadopteerd. Ik heb een fijne jeugd gehad in een klein dorp in het oosten van Nederland, waar ik samen met twee geadopteerde broers ben opgegroeid.

Lees dit verhaal

Van de ene op de andere dag werden we ouders. Natuurlijk, we hadden ons wel voorbereid, er veel over gelezen maar als het dan werkelijk zover is… dat is gewoon niet voor te stellen. Remco, onze oudste zoon, was pas zes dagen oud toen we hem kregen. Rutger, die 2,5 jaar jonger is en drie jaar later bij ons kwam, was vier maanden. Beide jongens zijn geboren in Brazilië.

Lees dit verhaal

Mijn ouders konden zelf geen kinderen krijgen. Daarom kozen ze voor adoptie. Eerst adopteerden ze mijn broer, dat ging vrij makkelijk. Maar de procedure werd net gewijzigd kort voordat mijn moeder naar Brazilië kwam om mij op te halen. Daardoor heeft ze zeker tien rechters gezien en heeft het wel twaalf weken geduurd voor ze mij mee mocht nemen. Ze heeft echt voor mij gevochten!

Lees dit verhaal

Het was mijn man die op een dag zei: “Wat denk je van adoptie?” Werkelijk, daar had ik nog geen seconde aan gedacht. En ik zag het in eerste instantie eerlijk gezegd ook niet zo zitten. Een paar jaar later begon hij er weer over en toen was ik er wel klaar voor, eerder kennelijk niet. Ik zei: “Ja, dat is goed.”

Lees dit verhaal

Adoptie was nooit een issue voor mij. Natuurlijk, ik hield op school mijn spreekbeurt over Taiwan en over adoptie. De vraag ‘Wie is mijn geboortemoeder?’ hield mij als kind niet zo bezig.

Lees dit verhaal

Al voor ons huwelijk hadden we afgesproken dat we kinderen zouden gaan adopteren, naast eigen kinderen. We hebben hier immers zoveel in overvloed. Dat leek ons goed om te doen.

Lees dit verhaal

Adoptie was altijd wel aanwezig in mijn leven. Iedereen om mij heen was er heel open over. Bovendien groeide ik op in een warm gezin. Misschien ook daardoor kon ik het vrij gemakkelijk verwerken. Lukte het mij om er goed mee om te gaan.

Lees dit verhaal

Kim was een jaar of twaalf toen ze bij mij in de groep in het kindertehuis kwam. We hadden meteen een klik. Later kreeg ik echt moedergevoelens voor haar. Op haar 21ste heb ik haar officieel geadopteerd. Hier in Duitsland gaat adoptie van een volwassene vrij gemakkelijk. Sindsdien draagt ze mijn achternaam en is ze echt mijn kind.

Lees dit verhaal

Erik ontmoet na 46 jaar voor het eerst zijn moeder. Hij bouwt in rap tempo een vertrouwensband met haar op en is blij met het intensieve contact dat ze hebben overgehouden aan die eerste ontmoeting.

Lees dit verhaal