Zoeken

Gedicht over geadopteerd-zijn.

Lees dit verhaal

E. is een vrouw van 56 die 50 jaar geleden samen met haar zus uit Zuid-Korea werd geadopteerd. Omdat ze als 6-jarige zelf herinneringen had aan haar familie in Zuid-Korea was het praten over hun afkomst en voorgeschiedenis onvermijdelijk en ook vanzelfsprekend in het adoptiegezin.

Lees dit verhaal

Marja en Hendrik Aarden adopteerden in oktober 2021 hun zoon Noel. Hij was toen net zes jaar geworden. Al vrij snel besloten zij zich aan te melden voor video- interactiebegeleiding bij gehechtheid (VIB-G) bij Fiom, afdeling Adoptievoorzieningen.

Lees ervaringsverhaal

Na jaren lang gewerkt te hebben aan de voorkant van het adoptieproces (voorbereiding en voorlichting) heeft Meike 12 jaar geleden de overstap gemaakt naar de nazorg. Ze werkt als Video-interactiebegeleider Gehechtheid (VIB-G-er) bij Fiom Adoptievoorzieningen. In deze hoedanigheid begeleidt ze adoptiegezinnen thuis én op school.

Lees ervaringsverhaal

De menselijke ‘drive’ om op zoek te gaan naar zijn origine, is vaak in versterkte mate bij geadopteerden aanwezig. Het mag voor een buitenstaander soms wat onbegrijpelijk lijken, maar er zijn geadopteerden die het gevoel houden dat ze liever bij hun geboorteouders of in ieder geval in hun geboorteland waren gebleven. Ook als zij zich realiseren dat dit ‘opgroeien onder barre omstandigheden’ zou hebben ingehouden.

Lees ervaringsverhaal

De adoptie van Jeroen, ons tweede kind, ging niet zonder slag of stoot. Achteraf hoorden we dat we een slechte advocaat hadden getroffen. Hij had ons niet goed geïnformeerd. Na tien weken in Costa Rica te hebben verbleven, moesten we zonder kindje naar huis.

Lees dit verhaal

Persoonlijk ben ik heel blij dat ik ben geadopteerd. Ik heb een fijne jeugd gehad in een klein dorp in het oosten van Nederland, waar ik samen met twee geadopteerde broers ben opgegroeid.

Lees dit verhaal

Van de ene op de andere dag werden we ouders. Natuurlijk, we hadden ons wel voorbereid, er veel over gelezen maar als het dan werkelijk zover is… dat is gewoon niet voor te stellen. Remco, onze oudste zoon, was pas zes dagen oud toen we hem kregen. Rutger, die 2,5 jaar jonger is en drie jaar later bij ons kwam, was vier maanden. Beide jongens zijn geboren in Brazilië.

Lees dit verhaal

Mijn ouders konden zelf geen kinderen krijgen. Daarom kozen ze voor adoptie. Eerst adopteerden ze mijn broer, dat ging vrij makkelijk. Maar de procedure werd net gewijzigd kort voordat mijn moeder naar Brazilië kwam om mij op te halen. Daardoor heeft ze zeker tien rechters gezien en heeft het wel twaalf weken geduurd voor ze mij mee mocht nemen. Ze heeft echt voor mij gevochten!

Lees dit verhaal

Het was mijn man die op een dag zei: “Wat denk je van adoptie?” Werkelijk, daar had ik nog geen seconde aan gedacht. En ik zag het in eerste instantie eerlijk gezegd ook niet zo zitten. Een paar jaar later begon hij er weer over en toen was ik er wel klaar voor, eerder kennelijk niet. Ik zei: “Ja, dat is goed.”

Lees dit verhaal