Zoeken

De menselijke ‘drive’ om op zoek te gaan naar zijn origine, is vaak in versterkte mate bij geadopteerden aanwezig. Het mag voor een buitenstaander soms wat onbegrijpelijk lijken, maar er zijn geadopteerden die het gevoel houden dat ze liever bij hun geboorteouders of in ieder geval in hun geboorteland waren gebleven. Ook als zij zich realiseren dat dit ‘opgroeien onder barre omstandigheden’ zou hebben ingehouden.

Lees ervaringsverhaal

Stéphanie haar zoon zou het liefst willen dat zij 24/7 bereikbaar en beschikbaar is voor hem. Maar dat kan niet altijd. Bijvoorbeeld als zij onder de douche staat of wanneer zij naar het toilet is. Een brandende vraag komen stellen of iets prachtigs komen laten zien, is dan de manier om legitiem aanspraak te maken op mijn bereikbaarheid en beschikbaarheid.

Lees blog

Anne is sinds juli vorig jaar (tijdelijk?) thuisblijf moeder. Na jaren op haar tenen te hebben gelopen is ze zichzelf regelmatig voorbijgegaan. Het was keihard werken om alle ballen in de lucht te houden én haar dochter de zorg en liefde te geven die ze nodig had en verdient. Als thuisblijfmoeder vindt ze zichzelf en betere moeder.

Lees blog

Rebecca haar dochter moet eens in de drie maanden een injectie. De aanloop hiernaar toe gaat gepaard met een hoop boosheid, frustratie en tranen. De argumenten om de injectie te nemen staan als een huis, maar iedere keer vlak voor de injectie vragen ze zich af of het dit alles waard is.

Lees blog

Annes dochter wordt onwijs enthousiast van feestdagen en verjaardagen, maar als die anders lopen dan 'normaal', krijgt het een dubbele lading. Zo'n dag kan veel van haar vragen en het effect van zo'n dag loopt daardoor langer door.

Lees blog

Sarah vertelt over haar (positieve) ervaring met een abortus.

Lees dit verhaal

Een telefoontje uit Nederland?! Op slag werd ik gek van emotie, want ik wist meteen wat dat betekende: mijn zoon, hij leefde nog! En hij was op zoek naar mij. Ongelooflijk, al die jaren had ik gehoopt dat ik hem ooit weer terug zou zien. Een droom kwam uit.

Lees dit verhaal

De adoptie van Jeroen, ons tweede kind, ging niet zonder slag of stoot. Achteraf hoorden we dat we een slechte advocaat hadden getroffen. Hij had ons niet goed geïnformeerd. Na tien weken in Costa Rica te hebben verbleven, moesten we zonder kindje naar huis.

Lees dit verhaal

Persoonlijk ben ik heel blij dat ik ben geadopteerd. Ik heb een fijne jeugd gehad in een klein dorp in het oosten van Nederland, waar ik samen met twee geadopteerde broers ben opgegroeid.

Lees dit verhaal

Ik was al veertig. Het was mijn twaalfde zwangerschap. Alle andere keren beviel ik gewoon thuis, maar omdat het dit keer anders voelde, ging ik voor de bevalling naar het ziekenhuis in de stad. Daar gebeurde wat ik totaal niet had zien aankomen. Na de geboorte van een jongetje bleek ik nog niet klaar te zijn, er volgde nog een kind, nog een zoon. Het was een tweeling! Wie had dat verwacht? Ik totaal niet.

Lees dit verhaal